Aquafun!

Abstract
De duikers doen hun uiterste best; met een exploratie van 6 sifons en ongeveer 350m ondergrondse rivier kan dit een hele prestatie genoemd worden. Dé grote verrassing van vorig WE is: dat er in het meertje van Echo Beach (EB) niet 2, maar 3 sifons zijn. Twee sifons amont en één sifon aval. We zijn er nu vrijwel zeker van dat EB dé plaats is waar de twee ondergrondse meanderafsnijdingen van Wamme en Lomme samen komen. De stoomafwaardse sifon, richting Eprave, heeft een hoog debiet en blijkt er direct in de diepte te gaan. De nieuw gedoken sifons zijn die van de Lomme en het water zou dan afkomstig moeten zijn van de pertes nabij de Pré-aux-Tonneau en de Gouffre aux Mortier. We denken dat het mogelijk zal zijn om vanuit de FAO een toegang te vinden tot het post-sifon deel van de ondergrondse Lomme, een nauwkeurige topo zou daarbij kunnen helpen, ofwel via een meting met de arcana peiler. Het potentieel is groot en alle mogelijkheden liggen nu weer open.
Ook deze keer werd de exploratie gefilmd en we zullen bij gelegenheid een aantal stukken publiceren uit dit uitermate fascinerend document.
Nog zeggen dat het systeem FAO/Muret de 2km nadert!
Het wordt een drukke winterperiode ...

G.

Zaterdag werden duikers Steven en Stijn gelanceerd via de Muret. Het beoogde doel: een verdwijnpunt in Echo Beach (EB) met zeer veel stoming. 23m ver en 12m diep vond ik het welletjes en tijd om m’n onderwaterklimtechnieken uit te proberen. Er werd beveiligd aan een speleotouw met een shunt. Ik ben gestopt op niets waar de gang steil de diepte in loopt. Je wordt er omgeven door het geluid van de stroming die net als een trein om je oren raast. Zeer intimiderend om die schacht verder af te zakken. Er zal moeten gefractioneerd worden bij een volgende, maar vooral een moment afgewacht worden met uitzonderlijk weinig water. De grot is in alle geval 6m dieper geworden nu.

Ondertussen waren de porteurs (Geert, Dirk, Kevin) via de FAO, na een oponthoud aan de ingang (opnieuw versperd door meerdere bomen!!), aangekomen op het balkon van EB.

De zaal met het meer werd voor de eerste maal voldoende belicht voor een fotoshoot.

Er restte voor de duikers niets anders dan een verkenning van het lac. De buurt van de nu ondergelopen voute deed vermoeden dat er meer was in de diepte. Steven kreeg de eer om naar de bodem van het lac te duiken. Op -8m vond hij er een toegang waarachter het ruim en helder werd. Het verkennen van de sifon en uitrollen van de lijn werd aan mij toevertrouwd. Na 45m kwam ik terug boven in een nieuwe gang met lucht! Snel terug want deze verrassing van formaat moest eerst gedeeld worden. Ik moet hier niet vertellen dat iedereen versteld stond bij het horen van een tweede rivier. Ons vermoeden gaat uit naar de Lomme. Alle andere duikexploraties zouden dan in de Wamme gebeurd zijn. EB is dan de samenvloeiing en dat verklaard ook het grote debiet in de perte waar zo goed als geen sediment meer te bespeuren is.

Samen met Steven werd post sifon 25m galerij verkend tot aan een tweede sifon. De SL2 kan omzeild worden en geeft na 20m uit op een krater waar we de rivier 2m lager zien stromen. Er werd ook een kruipgang van 15m verkend tot op een mini sifon.

De dag erna waren Kevin en Stijn de gelukkigen om de explo verder te zetten. Na de topo van de sifon SL1 en de nieuwe galerijen werd de SL2 gedoken door Kevin. De 20m lange sifon bleek zoals vermoed onder aan de krater uit te komen. Verder…geen sifon! 10m gang, bocht, 15m gang, ondiep. De duikspullen werden afgelegd.

Op de achtergrond werd een stroomversnelling waargenomen! Om daar te komen moest er een doorgang gevonden worden door een instortingszone. Uiteindelijk stonden we in een zaal van ongeveer 15m lang, 5m breed en 4m hoog! De Lomme stroomt er over de volledige breedte tussen de blokken.

Overal bespeuren we mogelijke vervolgen!!

Onze natste droom is werkelijkheid geworden!

Stijn



Echo Beach, een meertje van 10x20m



Het juiste gereedschap

Het juiste gereedschap hebben, dat maakt dikwijls het verschil, en dat bleek ook weer tijdens een tweedaagse explotocht in de FAO vorige zondag en maandag.
Het doel van deze tocht was: om verder te graven aan de tunnelverbinding tussen de entonnoirzaal en echo beach (EB - de ondergrondse lomme). Deze verbinding zal een directe toegang geven tot het 'balkon' boven het meertje, een stukje ondergrondse lomme. Het is dan niet meer nodig om klimmateriaal mee te nemen om dit meer te kunnen bekijken.
We werkten al meerdere dagen aan deze tunnel, doch de graafrichtingen, aan beide zijden, blijken niet in de goede richtingen te gaan. Dus hebben we deze keer het ARCANA meettoestel meegenomen om een peiling te doen. Ik zal nog een afzonderlijk artikel posten over dit toestel. Zo een toestel wordt meestal gebruikt om een ondergronds punt aan het oppervlak te refereren ifv. topografie, het maken van een nieuwe ingang,... In ons geval gebruiken wij het toestel om twee punten in een grot te verbinden. Dit is een ietwat meer gecompliceerde meting omdat de zender niet vertikaal staat opgesteld.
Zie: http://sc-cascade.blogspot.com/2011/02/project-arcana.html
en http://speleo19.free.fr/arcana/contributions_arcana.htm

Het resultaat van de meting: nog twee meter graven en dan naar links, om uit te komen in de entonnoirzaal. Dit bevestigt eveneens de correctheid van de topografie.  Dus beginnen we zondagavond nog flink te graven. De klei is echter beenhard, en daar komt het tweede gereedschap goed van pas; een bijl wordt er met een dikke hamer in de klei geklopt, en dat schiet flink op. De tunnel is ondertussen 5 meter lang. Om sondages te kunnen doen hebben we ook een grondboor mee, dit vergemakkelijkt het graven, maar geeft ook de mogelijkheid om een metertje 'vooruit' te kijken (of er geen rotsen in de weg zitten,..). Het aantal bakjes klei hebben we maar niet geteld;-)

Zondag graven we dan 5 uur duchtig verder aan één zijde, het wordt alsmaar lastiger. Klopsignalen zijn nu nauwkeurig  te positioneren, en de vocale communicatie wordt alsmaar makkelijker. Naderhand  graven we dan elk aan één kant tot de boor plots het laatste stuk kleibarrière passeert. De verbinding is een feit!!!!!! Eerst een lichtverbinding via de boring, dan vingercontact en even later handcontact. Het gaat nu allemaal snel en even later is de tunnel een feit. Ik had reeds voorgesteld om de het kleinood Eurotunnel te dopen, and so be it.

Volgende keer moeten we wel nog een deel klei verzetten die op de 'foute' plaats ligt.

Ondertussen heeft Stijn ook nog een aantal treden gegraven in de klei, zodat we nu zonder problemen kunnen afdalen tot aan het water. Binnenkort zal wellicht ook een rondgang mogelijk zijn. Een leeflijn blijft wel nodig. Ik ben tevens blij dat het arcana toestel een perfect resultaat heeft gegeven.

Zeer moe, maar ook zeer voldaan ruimen we het materiaal op en begeven we ons naar de uitgang. Volgens mij gaat de tijd ook sneller in de grotten, dus die ruimte-tijd theorie van Einstein is zeker niet volledig ...

Geert