zondag 1 juli 2018

Pure Bure


Chantoir de Bure weekend; een droge bedding, stabiel weer, en de nodige mankracht zijn de beginselen voor het project. Deze grot, ruim 20 jaar geleden gedoken door Gueulette en Henry vergt een hele organisatie. Om te beginnen moet de ingangszone telkens vrijgemaakt worden na de wintercrues. Daarna is ongeveer 125m stroomkabel nodig om de eerste sifon leeg te pompen. Het water wordt er via een buis door de sifon gepompt. Eenmaal voorbij die sifon, die te smal is om te duiken, kom je in het actief terecht waar de duikwerkzaamheden pas echt van start kunnen gaan. In 2014 vonden we er nog een nieuwe zaal bij na een korte graafsessie ‘de Hall oween’. 
Wat hebben we ondernomen om de zaak te vergemakkelijken in de toekomst:
-We hebben de mogelijkheid op een boveningang afgetoetst, een horscrue toegang dus; 
Op het eerste zicht wel mogelijk, maar veel werk. Er ontbreekt meer dan 10m.
-De onduikbare sifon die we nu telkens moeten pompen duikbaar maken; 
We hebben de verbredingswerken ingezet, maar door een gebrek aan verse lucht schiet dat eerder traag op.
De eerste dag van de tweedaagse stond dus in teken van passages vrijmaken, kabels leggen, pompen, kabels opbergen, maar vooral ook de duikaccommodatie verbeteren:
Zowel stroomop als stroomaf zijn er nieuwe ankerpunten voor de duiklijn geplaatst, en ook de verschillende toegangen zijn nu uitgerust met vast speleotouw. Belangrijk om weten: zowel voor als na de S1 ligt er telkens ongeveer 5kg duiklood.
Zondag duikdag: stroomaf gaandeweg oude lijn oprollen, en nieuwe in de plaats leggen. Twee heel korte ondiepe sifons, onderbroken door een ruime, mooi versierde zaal. Bij het bovenkomen in de S3 kreeg ik het gevoel dat ik in een venster terecht gekomen was. Vooraleer het venster te equiperen leek het me nuttig eerst eens het logische vervolg van de sifon te checken, en inderdaad. De sifon loopt gewoon verder, en neemt in diepte toe. In ben ongeveer 10m ver geweest, en tot op-5m met einde op niets. Waarschijnlijk hebben we hier te maken met het actief, dat vermoedelijk zal verbinden met de S4, dat opent deuren. Terug naar het venster waar er ook een actief toekomt. 25 meter duiklijn gelegd, duikspullen achter gelaten en op verkenning in de lage passages. Ik ben tot op de coll geweest, want met de hoge concentratie CO2 zou verder gaan niet verstandig zijn. Duikspullen transporteren in die toestanden is compleet uit den boze. We moeten onze pijlen dus richten op het vervolg in de S3.
Stroomop nu. Hetzelfde principe van oprollen en nieuwe lijn in plaats leggen. In de S3 stroomop is 20m lijn komen te liggen. Daarna volgt een mooie gang van een drie tal meter diameter die 30m lang is. S4 stroomop. Volgens de meest recente topo nog niet gedoken, maar wat bleek, wel van lijn voorzien. In de S4 stroomop is er 25m duiklijn gelegd met een maximale diepte van -6m. Ik ben bovengekomen in diep water waar een mini klim nodig is om uit het water te komen. Op het eerste zicht is er onder water ook een vervolg te vinden. Maar, misschien moeten we eerst eens polsen bij David Gueulette, ontdekker van het eerste uur.
Een geschetste 'coupe développée'