Het was de afgelopen tijd wat stil op de blog, maar dat wil niet zeggen dat we niets hebben gedaan.
In het vorige berichtje kon je vernemen dat we niet direct zitten te springen om de topo in de FAO verder te doen, en dus zochten we wat afwisseling voor het Rochefortgebeuren. Dit alternatief vonden we in het noorden van Frankrijk waar 'een bende van twee' enige malen heeft 'gewerkt', en met een mooi resultaat!
 |
| 'glazuurwand' |
Terug in de tijd: tijdens een bezoek aan een grotje in noord Frankrijk vinden we een blazend gat dat een mogelijk vervolg aangeeft. Na twee dagen werk geeft de passage zich gewonnen, maar het blijkt dat er ook al volk is geweest, aan de andere kant, dus een echte tegenvaller. We vinden de originele passage die toegang geeft tot het reeds gekende deel, maar de 'grotneus' van Stijn vindt onmiddelijk een mogelijk vervolg. Na een suppersnelle desop en nog geen 15min later, ontdekken we een zaaltje met onduidelijk vervolg. Dit zaaltje heeft onderin een mooie glazuurachtige calcietwand. Hier eindigt het eerste deel van de explo.
 |
| 'Stijn in de dwangbuis' |
In een volgende explosessie richten we ons op een zeer smal vertrek, met een onduidelijke, flauwe wind. Nog een dag verder lijkt dit vertrek op niets uit te draaien, maar terug in de 'dwangbuis' wordt ijverig verder gegraven tot er zicht is op meer... een ‘depart’ naar boven met een formidabele etroiturebreedte die zou moeten kunnen passeren, misschiens, wie weet, eerst nog wat vermageren, Kris bellen, ... ;-) De breedste van de bende gaat er door en is direct euforisch bij het vinden van een tweede zaaltje. Nadat het andere lid van de bende al z'n krachten had gebruikt om boven te geraken, kon ik niet anders dan beamen dat het een mooi gevormd zaaltje is. De inwerking van het water heeft schitterende vormen doen ontstaan, flinterdunne en breekbare messen en prachtig gevormde wanden. Ik mag voorop gaan en de toegang forceren tot een derde zaaltje. Overal zijn er vertrekken. Na enig snuffelwerk blijkt het echte vervolg niet evident. We gaan eerst pauzeren en wat gerief halen, beneden.... (pfff dat wel zeggen straks weer naar boven). Enfin we verdelen het verdere werk, ik zal nog wat aan de etroiture werken, en de rest gaat boven het kap en breekwerk voltooien.
Ik hoor boven, op zolder, allerlei timmerwerk, en na een halfuurtje volgt de kroon op het werk, dé ontdekking van een vierde zaal, de grootste tot nu toe, en met een mooie decoratie!
 |
| flinterdunne messen |
We schatten de totale ontwikkeling van hetgeen we nu gevonden hebben op een 50-tal meter.
Maar het ene bendelid is nog niet echt tevreden, want hij kan de goede wind niet terug vinden in het zojuist ontdekte réseau. Na nog een halfuur snuffelwerk, en verscholen achter een blok van 200kg meent de 'bendeleider' dé juiste plaats te hebben gevonden. Hoe kom je er in godsnaam bij om daar te gaan zien?, het resultaat is een vertrekkend gangetje. Dat is het werk voor volgende keer, want de dag is alweer om en de weg naar huis nog lang.
Nog een tussenpauze om het speleogerief te spoelen en dan in euforie terug naar België.
In de meest recente explosessie hebben we onze pijlen gericht op het door Stijn ontdekte vertrek in zaal 2. We zijn nu met voldoende volk om ineens ook de topo te doen van het geheel. We brengen ook een balisage aan in zaal 4, zodat de mooiste concreties beschermd zijn.
Door de regen is de grot nu heel wat aquatischer dan de vorige keren, her en der stroomt water.
Na een uurtje desop in het vertrekkend gangetje blijkt dit een lus te zijn, en dus oninteressant. Er zijn nog meerdere vertrekken die wel interessant kunnen zijn, maar we zullen de topo afwachten om te beslissen waar we verder gaan werken. We klokken de topo af op 99m, een 60-tal meter is nieuw ontdekt.
G.
