Verlengde weekends,
de uitgelezen kans om het net iets verder te zoeken als gewoonlijk.
Vanop de camping in
Signy ging het drie verschillende richtingen uit.
Ons eerste mikpunt
ging door in de Perte des Mazurettes waar we nog steeds hopen een
rondgang te creëren. Vanuit de Boyau des
Taupes zijn er opnieuw 9 bakken gesleurd. Alles kwam van een
puinberg 10m ver in de buisvormige gang. Telkens wanneer we iets
afgraven van die berg wordt het onmiddellijk terug aangevuld van
hogerop. Zeer frustrerend en bij momenten erg beangstigend om het
puin in je richting te horen schuiven en denderen…Wat zou daarboven
toch kunnen zitten, en hoeveel bakken moeten nog volgen? Naast de
hoopgevende wind hebben we af te rekenen met zeer modderige
omstandigheden. Het zal nog niet voor morgen zijn, maar we geven nog
niet op.
Een andere pijl
hebben we gericht in de Resurgence de Gibergeon. We knutselen al een
tijdje aan het idee om onder water te kunnen boren. Er is opnieuw een
test gebeurd met een handboor, maar dat hebben we snel laten varen
wegens inefficiënt. Ik ben ooit ‘no mounted’ voorbij de
versmalling geweest om vast te stellen dat er nog een versmalling op
volgt, maar dat zijn zorgen voor later. De bodem van de eerste
versmalling bestaat uit een groot blok. Om de duik toch nuttig in te
vullen werd dat blok uitgegraven en uiteindelijk kwam er beweging in
dankzij de koevoet. Yes! Bij een volgende zou dat moeten lukken om
die opzij te krijgen. Tussen de keien door werd ook een nogal akelige
ontdekking gedaan. Op het eerste zicht leek het op een kei, maar dat
was het niet. Achteraf bleek het een ontstekingsmechanisme te zijn
van een granaat, waarschijnlijk gedumpt. Later werd dit aan de politie
toevertrouwd. Het is wel iets waar we rekening mee moeten houden in
de toekomst. Niet alleen onder water maar in alle putten waar ooit
zichtbaar gedumpt is in de regio.
Onze laatste
krachtinspanning ging door in een perte van bovenvermelde bron. Bij
ons vorige bezoek hebben we de ingang proberen te vrijwaren na een
instorting door er een buis in te plaatsen. Ook nu was er een
verschuiving gebeurd, maar in mindere mate. Eens de ingang terug vrij
was hebben we voor een betere verankering van de buis gezorgd en er
voorbereidend werk gedaan om de overgang van buis in de vaste rots te
voorzien. Ook het uitklimmen van de buis werd anders aangepakt. Bij
een volgende zouden we dit moeten kunnen afwerken, al blijft de
ingang nog steeds gevoelig voor aardverschuivingen…De wind is ook
hier ons houvast in een ‘paradijs’ van oud ijzer en boomwortels
aaneengekoekt met slijk.
S.
