In het Système Croisiers zijn er voor de duikers nog enkele kleine aanpassingen nodig aan de lijnen. Meer bepaald in de sifon ‘Puits de Farfouiller’, de langste en diepste sifon van de grot. Het plan werd opgevat om na de werken meteen door te steken naar Bellevaux, en daarmee zou de allereerste doorsteek een feit zijn.
Op de dag van de afspraak waren er helaas teveel onzekerheden om de operatie te doen slagen:
- Zo stond de Vesdre ongewoon hoog door lozingen aan de barrage van de Vesdre. Er passeerde ongeveer 20 kubiek per sec. in Verviers.
- De inhoud van de lucht in de klokken is zorgwekkend.
- En bovenal, de pushduiker is niet in vorm.
Er is voor uitstel gekozen. In plaats daarvan is er fun en teambuilding op de agenda gezet.
Zaterdag zijn we met de duikers via de bron naar binnen gegaan. Voor Raf was dit een kennismaking met het systeem. De oversteek van de Vesdre vormde een eerste obstakel, maar het team kwam tot een veilige oplossing. Het volgende wat we normaal doen is de barrages plaatsen om het waterniveau in de grot te doen stijgen. Deze waren nu helemaal niet nodig.
De Vesdre hield het bronwater ongezien hoog op. Zo konden we genieten van ruim 60cm meer water over de hele grot. Het gevolg daarvan is dat er heel wat meer sifon is, en daardoor ook veel minder lucht in de klokken. Gelukkig zijn de meeste lijnen daarop voorzien. Hier en daar zaten toch enkele ankerpunten onder water, en moest er een doorverbinding gelegd worden.
In de grootste zaal van het systeem, de Salle des Castors, waar een portage nodig is, hebben we opnieuw zuurstof en CO2 gemeten.
-14,5% zuurstof. Het laagste wat we ooit gemeten hebben in de grote volumes.
-13339 ppm CO2, ofwel ruim 1,3 %
Zoals eerder gezegd. Verontrustend. Wat zit er in de plaats van die zuurstof vragen we ons af? Uit wat bestaat deze lucht? Onder elkaar hadden we een grens van 14 % bepaald. Eerlijk gezegd hadden we niet verwacht om zo ver tegen de ondergrens te zakken. Gewoonlijk meten we 17% in deze ruimte. Er is alvast een luchtstaal genomen voor verdere analyse.
De droge speleo’s zijn onder leiding van Patrice verder gaan werken in de Surdents. Voor Kris was het een kennismaking met de grot. Aan hun kostuum te zien na afloop zijn de tunneltjes nog steeds flink vettig en nat. Het elimineren van een waterbakje was dan ook één van de werkjes dat ze uitgevoerd hebben.
Tijdens het verbroederen s’avonds werd besloten om de zondag een bezoek te brengen aan de St-Anne grot. Wetende wat de supercrue onder water kan teweegbrengen leek het ons een goed idee om de eindsifon van de grot, of de verbinding met de Manants eens opnieuw te bekijken. Nico Hecq heeft er in 2011 een lijn achtergelaten die een stuk in de laminoir gaat van de tweede sifon. Het zicht was nu eerder slecht. In de laminoir, met de voeten eerst leek het me dan ook geen goed idee om verder te wringen. Maw hier zijn er geen noemenswaardige veranderingen na de supercrue. Een verbinding met de Manants, om zo de 6e grootste grot van het land te worden zal nog niet voor morgen zijn.
Wat uiteraard niet mag ontbreken wanneer je een duikset zo ver in de grot sleurt is een duik in de meertjes van het Res. Lemaire. Piepklein, maar ooo zo mooi!
Heerlijke watergrot, met (aan de sifon) een zuurstofpercentage van 20,5% en koolstofdioxide 0,5% !
S.
 |
| Aan de St. Anne Siphon amont |
 |
| Lac met duiker |
