Een rustig weekend - lang geleden

Zaterdag 25 juni: Vandaag bezoeken we een 'vergeten' grot op het massief van de Tierre du Falises, tussen Rochefort en Han. Met een ligging in de nabijheid van de meanderafsnijding van de Lomme, trekt deze Grotte du Parrain onze bijzondere aandacht. De grot werd een 20-tal jaren terug ontdekt, maar door omstandigheden geraakte deze wat vergeten. De grot is afgesloten met een poort. Het grootste deel van de grot is eigenlijk herontdekt, want de ondergrondse ruimte is een combinatie van een lood- en ijzermijn en een grot. De geschiedenis van de mijn is niet gekend, en het grootste deel van de mijn is wellicht niet toegankelijk, wegens ingestort.
De grot telt ruime galerijen en zalen, en vele vertakkingen, die veelal ébouleus zijn. We kennen dat, de -roche- is hier niet zo -fort- (sterk), maar overal ook hier duidelijke sporen van dislocatie van de kalksteen. Naast deze mooie ruimtes zijn ook de opvullingen zeer mooi te noemen. Een discrete balisage is in wording, zodat deze grot is beschermd naar de huidige maatstaven.
Een zeer mooie trip die je naar verluid ook zal kunnen maken op de speleologische dagen.

Zondag 26 juni: Tijdens de duikwerken van voor twee weken werd er ook een topo gerealiseerd van de sifons van de FAO/Muret. Na het uittekenen van de topo blijkt het verste punt zich nabij de Trou de l'Hotel (SC Les Fistuleuses) te bevinden. Dit wekt onze bijzondere aandacht, vooral om de mogelijkheden te bekijken om een passage te vinden voor de 'droge' speleo's, dus de sifons kort te sluiten. Wij kregen de toelating van de explorerende club om er te gaan rondsnuffelen.
Dit deel van de Trou de l'Hotel is nog niet uitgeëxploreerd, omdat het slechts sporadisch toegankelijk is via een voute moulante. Nu was er een 10-tal cm lucht (over een 10-tal meter lengte).
Een klein riviertje doorloopt de VM, en verderop splits het zich in twee. We bekijken her en der de mogelijkheden tussen de 1001 blokken (de grot is praktisch volledig gevormd in een blokkenstort), en besluiten  onze pijlen te richten op één bepaalde plaats. Geert geraakte er door een extreme étroiture en moeilijk terug wegens de schuurpapier-rotsen. Na het verwijderen van enkele blokken konden we dan beide passeren, en uiteindelijk halt op een diepe waterplas zonder vervolg. De tijd was ondertussen niet blijven stilstaan, en we verlaten de grot met het idee dat er zeker nog zal moeten verder gezocht worden in dit labyrint.
Terug in de bewoonde wereld staat Marc ons op te wachten in een zuiderse omgeving (het is plots zeer warm geworden). Veel dank aan SCF en volgende keer trachten we samen te gaan hé.
 G.

Exit Hotel



Mieten en tieten in de Parrain



Grote ruimtes



Landschapje



'Operatie zak en fles'

In het verlengde pinksterweekend stond  opnieuw een duik in de Trou Muret op het programma, alsook èèn in de Gouffre aux Mortier. Resultaat : opnieuw werd een sifon gepasseerd, twee andere verkend, en 50m duiklijn geplaatst.

Hierna het verslag:

De volle auto bleek te klein om nog een passagier mee te nemen. Twee auto's dan maar. Zo begon de driedaagse met Pinksteren.

Vooraleer naar Rochefort af te zakken hebben Geert en Stijn 2 duiken gemaakt in Villers Deux Eglises. Een groeve geapprecieerd voor z'n weinig schuwe steurs.
's Avonds een gezellig samenzijn met de rest van de club te Villers Le Gambon, die hadden er een rondje Perte de Mazurettes op zitten. Het federale gebeuren in de groeve kende eerder een magere opkomst. Hetzelfde stond ons te wachten voor de portage van duikspullen de volgende dag in de Muret. Die avond werden er toch nog drie zieltjes gewonnen om een handje toe te steken als 'muilezel'.

Twee duikers brachten 10 zakken en 4 flessen aan. Die werden in minder dan één uur door 8 man tot aan het water gebracht en in 45 minuten terug. We dromen nu al van schrepere tijden, minder zakken, en hopelijk meer flessen.
Duikers Steven en Stijn werden alleen gelaten met hun 'toys' en de rest werd getracteerd op een FAO of een Nou-Maulin. Vooraleer het spelletje weer achterstevoren kon beginnen, werd de lijn beter verankerd onder water, spits geklopt voor de duiklijnen, topo gedaan van de nieuwe galerij, maar vooral een nieuwe S2 met een volgende zaal verkend, en een nieuwe S3 25m ver, tot voorbij een 'versmalling' geequipeerd.
In totaal werd opnieuw 50m lijn uitgerold met een gemiddelde diepte van 5m. Op het verste punt stijgt de gang. De topo geeft aan dat we in de buurt van de Trou de l'Hotel amont (SC Fistuleuses) zitten. Eén van de volgende gaan we nog eens voorbij de voute om het verste punt van die grot te bestuderen.

Op maandag zijn we de Mortier in getrokken. Kris bracht de kleinste gravende speleo ooit mee (z'n zoontje), en samen met Dirk hebben ze verder gegraven aan de nerver ending ventilatiebuis van de grot. Maar ooit...zal het lukken!
Tenopzichte van vorige keer was er meer water in de grot, en minder in de rivier. De perte is dan ook een zeer onvoorspelbare slokkop. Zo bleek de werkplek die normaal een verschijningspunt is, nu een perte te zijn geworden.
De laatste twee volle flessen moesten er ook aan geloven met als doel de S2 aan te vallen daar. Eerst werden de nodige verankeringen aangebracht voor de lijnen en werd de mogelijke shunt onderzocht: pal noord. Zaaltje met blokken, mogelijkheden. De S2 zal uitwijzen of het zin heeft om zoveel werk te verrichten, en die bleek moelijker, langer en smaller dan verwacht. Direct een shunt creëren lijkt minder interessant. Zo werd 5m ver onder water een versmalling bewerkt met de spithamer die nu wonderwel net passeerbaar is geworden. Nog eens 8m verder is een dalende laminior te smal om verder te komen. Gelukkig is de bodem daar los. Woelen is dus de boodschap bij de volgende.

Speciaal bedankt aan de 'muilezels' en hopelijk zijn ze er opnieuw rijkelijk bij met het volgende duikavontuur!
S.



Super sherpa



Sherpa na 'crash'



Recuperatie van sherpa