Zaterdag 30/7
We plannen nog twee explowerkjes in de FAO, beide achteraan het Rau. du rêve. Eerst zullen we een gang opgevuld met klei uitgraven. Bij de vorige tocht hadden we hier een flauwe luchtstroom opgemerkt. Resultaat, na vlot graafwerk blijkt de gang volledig toe te lopen, en dus stoppen we de werken.
Als tweede opdracht zetten we de explo verder onderin de Salle des antistalagmite. We werken er in een ebouli en we zijn we al enige malen gestopt en gestart met de werken. Na weloverwogen desobstructiewerk ligt een dalend gangetje nu open, maar er moet nog heel wat materiaal worden weggehaald om er te kunnen afdalen, en bovendien moet de stabiliteit nauwlettend in het oog worden gehouden; spannend, voorzichtig en berekend werk dus.
G.
Zondag 31/7
Duik nummer 4 in de ondergrondse Lomme.
Mede mogelijk gemaakt door: Steven VDC, Kevin, Fabrice en Geert. Porteurs van de dag. Niet onbelangrijk is natuurlijk de gastvrijheid van de Fistuleuzen.
Doel van de duik: Eindpunt verkennen stroomop, en topo van de sifons. Bij de vorige duik werd de galerij tussen S1 en S2 opgemeten. Er is toen ook op niets gestopt in S3 wegens einde van de ‘fil arianne’.
Altijd spannend om de blubberput af te zakken in de Muret die toegang geeft tot de rivier 5 meter dieper. Zou er niet teveel stroom zijn? Wat zal er van zicht zijn?... Dat laatste viel tegen. 1m ipv 2à3 de laatste keer. En laat ons zeggen dat de stroming haalbaar was. Al topograferend een weg gebaand naar het vorige eindpunt. Eerst werd de pseudo versmalling aangepakt met de hamer. Er zijn nu geen messen meer te bespeuren. Lijn aangekoppeld en vooruit… maar niet voor lang, merkwaardig, daar zijn rolkeien en dit is uniek in de hele rivier. De helling stijgt tot op -2m. Daar, een verticale versmalling, maar dan een echte! Bij een volgende denk ik die te kunnen passeren met iets minder brol in m’n zakken. Ook moet de passage eerst grondig gekuist worden om verstopping met rolkeien te voorkomen.
Terug gezwommen tot in de FAO om daar de sifon aval te testen. Er hangt daar momenteel een speleotouw in, echter aan slechts één enkele plakket. Die werd eerst verdubbeld en daarna werd de stroming gecheckt op de bodem van de sifon. Mogelijk, met een shunt en leeflijn aan het speleotouw wel te verstaan. De stroming is, aan het oppervlak, gevaarlijk sterk om meegesleurd te worden in de sifon.
Bij de terugtocht richting Muret werd de verbinding getopografeerd, de oude lijn verwijderd en de nieuwe verzekerd van enkele extra piketten in de bodem.
Twee en een half uur later stond ik terug waar ik vertrokken ben.
De porteurs hadden er een rondje FAO op zitten en kwamen toegesneld om een handje te helpen.
Perfect! We weten waar we zitten nu en het parcours, zowel onder als boven water is nu meer dan behoorlijk geëquipeerd. Ook de porteurs beleven gelukkig meer dan alleen maar zakken sleuren.
Mooie basis voor een volgende ‘expeditie’!
S.
We plannen nog twee explowerkjes in de FAO, beide achteraan het Rau. du rêve. Eerst zullen we een gang opgevuld met klei uitgraven. Bij de vorige tocht hadden we hier een flauwe luchtstroom opgemerkt. Resultaat, na vlot graafwerk blijkt de gang volledig toe te lopen, en dus stoppen we de werken.
Als tweede opdracht zetten we de explo verder onderin de Salle des antistalagmite. We werken er in een ebouli en we zijn we al enige malen gestopt en gestart met de werken. Na weloverwogen desobstructiewerk ligt een dalend gangetje nu open, maar er moet nog heel wat materiaal worden weggehaald om er te kunnen afdalen, en bovendien moet de stabiliteit nauwlettend in het oog worden gehouden; spannend, voorzichtig en berekend werk dus.
G.
Zondag 31/7
Duik nummer 4 in de ondergrondse Lomme.
Mede mogelijk gemaakt door: Steven VDC, Kevin, Fabrice en Geert. Porteurs van de dag. Niet onbelangrijk is natuurlijk de gastvrijheid van de Fistuleuzen.
Doel van de duik: Eindpunt verkennen stroomop, en topo van de sifons. Bij de vorige duik werd de galerij tussen S1 en S2 opgemeten. Er is toen ook op niets gestopt in S3 wegens einde van de ‘fil arianne’.
Altijd spannend om de blubberput af te zakken in de Muret die toegang geeft tot de rivier 5 meter dieper. Zou er niet teveel stroom zijn? Wat zal er van zicht zijn?... Dat laatste viel tegen. 1m ipv 2à3 de laatste keer. En laat ons zeggen dat de stroming haalbaar was. Al topograferend een weg gebaand naar het vorige eindpunt. Eerst werd de pseudo versmalling aangepakt met de hamer. Er zijn nu geen messen meer te bespeuren. Lijn aangekoppeld en vooruit… maar niet voor lang, merkwaardig, daar zijn rolkeien en dit is uniek in de hele rivier. De helling stijgt tot op -2m. Daar, een verticale versmalling, maar dan een echte! Bij een volgende denk ik die te kunnen passeren met iets minder brol in m’n zakken. Ook moet de passage eerst grondig gekuist worden om verstopping met rolkeien te voorkomen.
Terug gezwommen tot in de FAO om daar de sifon aval te testen. Er hangt daar momenteel een speleotouw in, echter aan slechts één enkele plakket. Die werd eerst verdubbeld en daarna werd de stroming gecheckt op de bodem van de sifon. Mogelijk, met een shunt en leeflijn aan het speleotouw wel te verstaan. De stroming is, aan het oppervlak, gevaarlijk sterk om meegesleurd te worden in de sifon.
Bij de terugtocht richting Muret werd de verbinding getopografeerd, de oude lijn verwijderd en de nieuwe verzekerd van enkele extra piketten in de bodem.
Twee en een half uur later stond ik terug waar ik vertrokken ben.
De porteurs hadden er een rondje FAO op zitten en kwamen toegesneld om een handje te helpen.
Perfect! We weten waar we zitten nu en het parcours, zowel onder als boven water is nu meer dan behoorlijk geëquipeerd. Ook de porteurs beleven gelukkig meer dan alleen maar zakken sleuren.
Mooie basis voor een volgende ‘expeditie’!
S.
