Elektronica en water

Iedereen weet dat dit geen goed huwelijk is...

Een tweetal jaar terug heb ik één van de hilti accupacks voorzien van nieuwe accucellen. Dit komt een stuk goedkoper uit dan een nieuwe batterij te kopen, de vraag is natuurlijk of zo een oplossing ook duurzaam is. Een extra voordeel is wel dat de nieuwe bat's NiMh zijn, de oude NiCd. Maar wie geeft daar nog om in het lithiumtijdperk?
Nu, dat pack is onlangs defect geraakt. Cellen defect? Na demontage blijkt er water in het batterijpack te zijn gelopen, en de interne elektronica kan daar niet tegen... met de cellen is er geen probleem. Dus pack in de vuilbak? Neen, de nieuwere hilti-batterijen hebben de elektronica niet en op deze website staat hoe je een pack hermaakt zonder de elektronica.

Een tip: Krijg je water in een draagbaar elektronisch toestel, demonteer dan zo vlug mogelijk de batterij en laat het toestel goed uitdrogen, maak het desnoods open. Is het zeewater dan is de kans groot dat het toestel verloren is, maar je kan proberen om te spoelen met gewoon water. En natuurlijk opletten voor elektrocutie!

BP6-86

duidelijk sporen van water

Explowaterpartijen

De beelden spreken voor zich, we amuseren ons over de grens. 

Naast klassieke duiken in groep en droge speleo zijn volgende explowaterpartijen aan bod gekomen:

De Artouze bleek ‘a point’. Een heldere beek komt uit de bron gelopen. Met een schets van Michel Pauwels op zak en een gedreven grotduiker die quasi overal in past kon de bron verder onderzocht worden. Ook Julien kwam tot de vaststelling dat de eerste helft van de bron artificieel is, daarna verspert een mikado van blokken de laminoir en het mogelijke vervolg. 

Op uitnodiging van Julien hebben we daarna de handen uit de mouwen gestoken in de bron onder het ‘Usine’, zeg maar de zusterbron van de Bezerne. Het werk bestaat uit emmers puin vullen. Hier en daar komt alvast een stuk vaste wand piepen. Helpende handen dringen zich op.

In de Bezerne werd  dan weer een voorzichtige duik gedaan. De ingang blijft naar mijn gevoel onstabiel. Bijkomende uitdaging is dat de bron in normaal regime, aanvaardbaar zicht met andere woorden een permanent lage waterstand heeft.  Hierdoor moeten de eerste meters op het droge worden afgelegd. De  uitrusting zal het geweten hebben.

Een andere interessante bron leek ons die van Rachecourt. Na een tunnelcomplex met een hoog fun gehalte kom je aan de natuurlijk  bron. Er werd op twee plaatsen gegraven. De mogelijkheden moeten verder onderzocht worden, maar dan  met ander materiaal. Wordt vervolgd.

En uiteraard kon de Sichatel niet ontbreken op het programma. De courage om lijn bij te leggen werd getemperd bij het zien van het eindpunt, een  laminoir van 60 cm hoog, die dan ook nog eens van 3m naar minder dan 2m breed gaat. Ik zag mezelf al net als vorige keer vastkruipen… Nu, zwemmen tot het eindpunt is al voldoende avontuurlijk. Daarnaast heb ik de vrijheid genomen om een en ander in scene te zetten.

Heet van de naald: een collega duiker heeft het eindpunt van de laminoir bereikt, en ongeveer 20m voorbij het voormalige eindpunt  heropent de gang zich opnieuw! Hier gaan we weer!

Zie ook deze link van de GERSM.

(film in lage kwaliteit)