Chantoir
de Bure weekend; een droge bedding, stabiel weer, en de nodige
mankracht zijn de beginselen voor het project. Deze grot, ruim 20
jaar geleden gedoken door Gueulette en Henry vergt een
hele organisatie. Om te beginnen moet de ingangszone telkens
vrijgemaakt worden na de wintercrues. Daarna is ongeveer 125m
stroomkabel nodig om de eerste sifon leeg te pompen. Het water wordt
er via een buis door de sifon gepompt. Eenmaal voorbij die sifon, die
te smal is om te duiken, kom je in het actief terecht waar de
duikwerkzaamheden pas echt van start kunnen gaan. In 2014 vonden we
er nog een nieuwe zaal bij na een korte graafsessie ‘de Hall oween’.
Wat
hebben we ondernomen om de zaak te vergemakkelijken in de toekomst:
-We
hebben de mogelijkheid op een boveningang afgetoetst, een horscrue
toegang dus;
Op
het eerste zicht wel mogelijk, maar veel werk. Er ontbreekt meer dan
10m.
-De
onduikbare sifon die we nu telkens moeten pompen duikbaar maken;
We
hebben de verbredingswerken ingezet, maar door een gebrek aan verse
lucht schiet dat eerder traag op.
De
eerste dag van de tweedaagse stond dus in teken van passages
vrijmaken, kabels leggen, pompen, kabels opbergen, maar vooral ook de
duikaccommodatie verbeteren:
Zowel
stroomop als stroomaf zijn er nieuwe ankerpunten voor de duiklijn
geplaatst, en ook de verschillende toegangen zijn nu uitgerust met
vast speleotouw. Belangrijk om weten: zowel voor als na de S1 ligt er
telkens ongeveer 5kg duiklood.
Zondag
duikdag: stroomaf gaandeweg oude lijn oprollen, en nieuwe in de
plaats leggen. Twee heel korte ondiepe sifons, onderbroken door een
ruime, mooi versierde zaal. Bij het bovenkomen in de S3 kreeg ik het
gevoel dat ik in een venster terecht gekomen was. Vooraleer het
venster te equiperen leek het me nuttig eerst eens het logische
vervolg van de sifon te checken, en inderdaad. De sifon loopt gewoon
verder, en neemt in diepte toe. In ben ongeveer 10m ver geweest, en
tot op-5m met einde op niets. Waarschijnlijk hebben we hier te maken
met het actief, dat vermoedelijk zal verbinden met de S4, dat
opent deuren. Terug naar het venster waar er ook een actief toekomt.
25 meter duiklijn gelegd, duikspullen achter gelaten en op verkenning
in de lage passages. Ik ben tot op de coll geweest, want met de hoge
concentratie CO2 zou verder gaan niet verstandig zijn. Duikspullen
transporteren in die toestanden is compleet uit den boze. We moeten
onze pijlen dus richten op het vervolg in de S3.
Stroomop
nu. Hetzelfde principe van oprollen en nieuwe lijn in plaats leggen.
In de S3 stroomop is 20m lijn komen te liggen. Daarna volgt een mooie
gang van een drie tal meter diameter die 30m lang is. S4 stroomop.
Volgens de meest recente topo nog niet gedoken, maar wat bleek, wel
van lijn voorzien. In de S4 stroomop is er 25m duiklijn gelegd met
een maximale diepte van -6m. Ik ben bovengekomen in diep water waar
een mini klim nodig is om uit het water te komen. Op het eerste zicht
is er onder water ook een vervolg te vinden. Maar, misschien moeten
we eerst eens polsen bij David Gueulette, ontdekker van het eerste
uur.
Een geschetste 'coupe développée'
