Wat vooraf ging:
In april ’21 duiken we voor het eerst de verst gelegen sifons in de Croisiers. Volgens onze telling is dit de S7 en de S8. In de S8 vinden we een diaklaze waar oppervlakte gemaakt kan worden, echter zonder vervolg. Het onderwaterzicht was ondertussen dermate slecht geworden dat verder zoeken geen zin meer had.
We beslissen om de flessen en het lood achter te laten aan de S7 voor een volgende keer. Die volgende poging is er echter nooit gekomen door het geleidelijk verzanden van de S6. Een poging om een droge shunt te graven voorbij de S6 is ingezet, maar tot op vandaag nog niet gerealiseerd.
Eind ’21 doen we een poging om de perte van de Surdents te duiken. Na een eerdere positieve ervaring in de perte van Bellevaux hadden we ook hier succes. Uiteraard bijgestaan door de effecten van de waterbom. Einde op een S3. Op het eerste gezicht duikbaar, maar luguber van aard. Op dat moment hadden we te maken met water van enkele graden warm en zeer donker van kleur. Overal sporen van troep, meegespoeld door de overstroming.
£££££££££££££$$$$$$$$$$$$££££££££££££££££
De zomer van ’22 en de eerste hittegolf van het jaar bracht ons opnieuw samen. Het doel, een nieuwe poging via de perte om de verbinding met de Croisiers te maken, en het achtergebleven materiaal te recupereren.
Zo gezegd, zo gedaan. In de S3 kom ik na een 10 tal meter aan een venster in een diaklaze. Op de bodem van de diaklaze komt me een passage zeer bekend voor. Ook de volgende versmalling voelt vertrouwd aan. En plots: lijn! Yes. Niet veel later maak ik oppervlakte in een zaal van de Croisiers, en daarmee is de verbinding een feit.
Snel terug om het goeie nieuws te melden, en daarna is het de beurt aan Randy om een poging te wagen. Randy houdt het voor bekeken na twee pogingen. Dit is een brug te ver voor hem, maar geen enkel probleem hoor. Ik duik opnieuw voorbij de 4 sifons. De 2de en de 4de sifon zijn momenteel herschapen tot VM’s door de lage waterstand. Dus gemakkelijkheidhalve spreken we nu van 4 sifons van aan de perte, en niet meer van een S7-8 vanuit de Croisiers. Ook de rivier post sifon is nu een droge bedding. De eerstvolgende plas is die van de Croisiers S6, waar een duiker helaas niet meer passeert.
Ik doe een poging om te graven in de richting van de droge shunt, maar ik ben niet geheel overtuigd? Dit moeten we herzien, want het lijkt niet evident. Eén van de twee duikflessen neem ik mee naar buiten.
We maken de dag compleet met een bezoek aan de resurgence Croisiers waar we een natuurlijke barrage afbreken om de progressie als duiker in de toekomst te verbeteren. Ook de toegangsweg is opnieuw veranderd. We hebben een aangenaam gesprek met de eigenaars van de tuin die we sinds de waterbom hebben kunnen doorkruisen. Helaas Is deze tuin opnieuw omheind.
De tweede dag is een herhaling van de eerste. Met andere woorden, transport van spullen naar buiten, maar er is ook tijd genomen voor enkele foto’s, en topo.
Na de inspanning volgt ontspanning, en daarvoor trekken we met deze temperaturen naar de bron van Goffontaine. Dankzij een nieuw aangelegd kiezelstrand, is deze plek ook uitgelezen om onze spullen te spoelen. We doen een verkoelende funduik, en daarna volgt een ellenlange autorit naar huis in een oververhitte wagen.
Op naar een volgende verbinding!
-Stijn-
Een filmimpressie: LINK
Een foto-impressie:
