Tijdens een initiatie kwam ik tot de vaststelling dat er momenteel meer water langs de Trompetjes naar beneden gaat dan dat er via de Salle du Tunnel verdwijnt.
We hadden er toen voor gekozen om via de Trompetjes in rappel te zakken, en dan via de Tunnel, en de Chaos naar buiten te gaan.
Na de eerste rappel in de Trompetjes kan je de rivier pas echt inschatten. Verder, aan de dubbele cascade zit een ‘relais’ waar een rappel mogelijk is. Daar zitten quasi alle ankerpunten op linker oever, en spat het water echt alle kanten uit. Je kan er dus met ander woorden vette nat worden. Dat kan beter dacht ik en laat ons eerlijk zijn, dat moet veiliger. In principe zou je de eerste rappel nog terug naar boven kunnen klimmen zonder touw, via een parallelle put. Er is dus nog altijd een weg terug. Verder naar beneden zijn er eigenlijk geen evidente opties om daar droog beneden te komen, en al zeker niet in rappel. Het alternatief op hoogte, gebruikt voor examendoeleinden, is naar mijn gevoel echt niet eenvoudig, laat staan veilig te bereiken, en ook daar geen rappel mogelijkheden.
We hebben beslist om daar iets aan te doen. Op rechteroever, zijn er vijf brochen geplaatst bovenaan de dubbele waterval. Er is dus een traversée, en een rappel mogelijk gemaakt buiten het spatwater. Wil je helemaal wrijvingsloos afdalen zijn er natuurlijke ankerpunten om af te werken.
Bij deze kunnen er dus heel wat canyoningtechnieken geoefend worden op deze locatie.
Ook aan de Sentinelle zijn er twee brochen bijgeplaatst. Als eerste en als laatste persoon wil je daar geen uitschuiver maken. De afgrond is met de jaren dieper geworden, en de vloer alleen maar gladder.
Stijn
 |
| Bovenaan |
 |
| Laatste waterval |
 |
| Sentinelle |
