9-10-11-12 sept
Deelnemers:
9 sept: Stijn
10 sept: Stijn, Dries en Isabel
11 sept: Stijn en Geert
12 sept: Stijn, Dirk, Kris en Geert
Parking voor de ingang en directe toegang tot het water. Luxe dus.
Er zou naar het schijnt een achtergebleven wagonnetje in gestaan hebben dat nu mysterieus verdwenen is....
Nu trokken twee goudvissen alle aandacht naar zich ;-))
Canyoning in de ardennen met een zeer aangename afdaling van de Tolifaz. Vorige keer viel me vooral het vele huisvuil op in de bedding. Op internet heb ik gelezen dat verschillende mensen zich hebben ingezet de beek te zuiveren. Het resultaat mag er echt wezen, Chapeau!
Het canyongevoel werd compleet gemaakt met enkele glijbanen in de Ninglingspo.
Al blijft het natuurlijk toch altijd uitkijken, lees tasten, of de bassins diep genoeg zijn om je te laten gaan, zo is de waterval van Diane versperd door een boom. Het gelijknamige bad waar vroeger een klein sprongetje gemaakt kon worden is nu volledig opgevuld met stenen.
In de vooravond nog tijd gevonden om een eerste duikpoging te wagen in de perte van de Mortier. Eerdere testen in neopreen en tentstok deden vermoeden dat dit een krappe bedoening is en bijgevolg tijdverlies. Ons materiaal en techniek is ondertussen verbeterd en de eerste onderwatertest is positief bevonden. Volgende keer ziet die sifon een compleet uitgeruste sifonduiker a la anglaise.
FAO Réseau Annexe |
Er leek maar geen einde aan te komen maar zaterdag bereikten Geert en Stijn uiteindelijk toch de finishlijn in de FAO, topogewijs wel te verstaan. Er werden nog ongeveer 120 meter opgemeten en mee naar huis genomen. Ik waag me nog niet aan eindcijfers want de grot is nog in volle exploratie. We kunnen wel al zeggen dat een lengte van 1130m ( in de FAO alleen wel te verstaan) een feit is en de diepte op 73m komt. Op naar de twee kilometer!
Verder werden ook twee passages ruimer gemaakt op het parcours.
In het Réseau Annexe |
Een blaasgat in de Mortier lag al enkele weken geduldig te wachten op meer dan één speleo-graver. Er zijn minimum 3 man nodig om de bakken "vlot" af te voeren. De grot moet een supercrue te verduren hebben gehad want er was ongewoon veel slijk in de grot. Ook sporen op het plafond en materiaal dat voetjes gekregen heeft doet ons dat vermoeden. Slijk is al niet om te juichen en zeker niet als het zo stinkt als daar. Bah!
Er werd toch zeker twee meter verder gegraven en we zijn opnieuw aanbeland in natuurlijke gangen. Er kan zelfs voor het eerst gedraaid worden in de nu ruim 10m lange tunnel. Tot nu toe de zotste desobstructie van de werkgroep. Vervolg in hetzelfde elan. Het ziet er niet slecht uit, maar hoe krijg je dat verkocht?
Bij deze: Dirk sprak van een alcoholische beloning voor de gravers....
Eens zien wat daar van komt;-))
Einde in de l'Ail waar we twee netten en twee buizen mee naar huis namen.
Opgeruimd staat netjes!
Stijn
Exit Gouffre aux Mortier |