dinsdag 31 mei 2011

Hard labeur

Neen, deze week stond er geen sifonduiken op het programma, doch wel werkzaamheden die de duiktransporten zullen vereenvoudigen. Eenvoudig zal het echt niet worden, het is eerder 'minder moeilijk'. In de Nou Maulin tenslotte gingen we de broches uittesten en ook nog een schouw uitklimmen in het Rau du Fond.
Hierna het gedetailleerd verslag.

  
Broches plaatsen in de Muret
Zaterdag hebben we met een 4 man sterke ploeg (Marc, Steven, Geert en Stijn) de Muret onder handen genomen. We zijn 6 uur in de weer geweest om de grot duikklaar te maken. Versmallingen werden zo veel als mogelijk weggewerkt, ankers aangebracht voor stockage, een tyrolienne en voetsteunen gegraven waar nodig.

Dit alles is zeker geen overbodige luxe als we straks twee duikers en een vracht aan spullen tot aan het water willen krijgen. Bij deze al een warme oproep aan iedereen die eens een handje wil komen toesteken voor de kikvorsen.

We hadden er die dag duidelijk nog niet genoeg van en dus trokken we de G. du Thier des Falises in. Marc was gewapend met een schopje om een versmalling aan te vallen die door de crues veel te smal was geworden. Het gevoel om ergens doorheen te graven en overal maagdelijke klei te bespeuren is  hoe dan ook bijzonder. Dit was natuurlijk geen premiere. Steven werd getrakteerd op z'n eerste stalactieten en mieten. Ja, het waren niet bepaald de meest versierde grotten van België die we hem tot nog toe lieten zien. Ik stond eerder versteld van de volumes in die grot. Merkwaardig. Waar zit toch dat vervolg?
Ook de sifon sprak tot de verbeelding. Het lac stond zeer laag en het vertrek van een galerij kwam boven water piepen. Dit verdwijnpunt werd volgens Marc al enkele keren gedoken. We zullen de duikers van toen eerst eens uithoren.

Zondag zijn Geert en Stijn de nieuwe ankerpunten in de Nou-Maulin gaan testen. De eerste 'nieuwe' put komt uit boven de Benitier. Om daar te komen ga je aan de kabel links omhoog in een gang die je tot op het eind kruipt. Deze put is voor 1/3 vrijhangd en niet voor lomperiken. Je bevindt je namelijk in de buurt van enkele grauwe, maar toch mooie gordijnen.
Put 2 bevindt zich tegenover de 'oude' afdaling in de Gruyère 1.Het vertrek is heerlijk luchtig, maar halverwege is het extreem slijkerig, met alle gevolgen voor de touwen en de snelheid van afdalen.
Om af te sluiten hebben we een schouw beklommen boven de sifon van de Gruyère 2.
Opnieuw was er een duidelijk voelbare tocht om het koud van te krijgen, zeker als zekeraar. Als klimmer werd ik genekt door extreem slijkerige omstandigheden en een court-circuit met een tweede schouw en een rondgang met de hoge breuk van de sifon.
Geen interessant vervolg dus. Wel een hel van een uitdaging.
Alle miserie werd dan ook snel afgespoeld in de Lomme en het zonnetje buiten.
S.

maandag 23 mei 2011

Grotduiken in stroomversnelling

Voor de winter heb ik een eerste duik gemaakt in Gouffre aux Mortier.
Zie artikel http://sc-cascade.blogspot.com/2010/10/stress-en-ontspanning.html
De stijgende gang onder water, ongeveer 15m ver versmalt te veel om zich nog comfortabel te voelen. Aangezien dit een perte is met een goed voelbare stroming leek het mij geen slecht idee om daar eens wat te gaan woelen.

Een drie man sterke ploeg kon gisteren dan ook genieten van ideale omstandigheden. Een watertemperatuur met zuiderse tinten, heerlijk weer en een portage waar geen trappisten aan verbonden zijn ;-). 
Voor Steven was het een eerste kennismaking met de ondergelopen Belgische slijksifons. Deze leerrijke ervaring zal na enkele aanpassingen niet z'n laatste zijn geweest wist hij te vertellen.
Daarna trok Stijn met een harkje in de versmallingen. Een lengte van ongeveer 3m werd ruimer gegraven. De geringe diepte en de steeds stijgende gang deed vermoeden dat oppervlakte niet onmogelijk was... Voor ik het goed en wel besefte kwam m'n hoofd boven in een nieuwe gang waar de rivier vrolijk doorheen trekt!!

Bij de tweede ronde werd de lijn verder afgerold en stond een verkenning post-sifon op het programma. De sifon heeft een lengte van 23m en een diepte van 2m. Post-sifon wordt de hoofdrivier aangevuld met een beekje van rechts. Droge shunt? Flessen werden achter gelaten en een kleine desobstructie was halverwege nodig. In totaal schat ik de galerij 35m lang en ze zit in een duidelijke breuk die de dominante 60° richting aanhoudt. Einde op een nieuwe sifon van op het eerste zicht zelfde kaliber.

Het was een tijdje geleden maar Geert kwam plots met een fles Champagne voor de dag!
Genieten!
Wordt binnenkort ook vervolgd!
Stijn





Commentaar:
Juist één week na datum opnieuw een niet gedoken sifon passeren, het is niet aan iedereen gegeven. Dit is dan ook het  resultaat van jarenlange volharding in deze grotten, in combinatie met vele factoren waarvan kennis en ervaring de belangrijkste zijn. Het is een overweldigende beloning na zoveel werk!!! Echter ik heb het gevoel dat er ook veel werk is bij gekomen en dat het nu pas echt serieus wordt.
Geert


PS: Je kan de film in goede kwaliteit downloaden (57MB) via rapidshare.
https://rapidshare.com/files/41651790/blog20110522_0001.wmv
Bij: FREE USER
Klik: I WANT TO WAIT
Je moet wel de afteller afwachten.

Reacties

Vanaf nu heb ik ook de reacties aangezet, zodat U een berichtje kan posten.
Groeten,
Geert

donderdag 19 mei 2011

Mijnduiken

Maandag was Denee 3 aan de beurt. Deze groeve stond al een tijdje te blinken op de todo lijst.
Zie blog http://sc-cascade.blogspot.com/2010/08/cenotes-in-de-ardennen.html
Kurt melde zich aan als verkenner van de dag en Stijn als sherpa. 
Er werd snel een padje geschapen in een jungle van voornamelijk brandnetels. Een touw was nodig op het steilste stuk. Reste er enkel nog een degelijk anker te plaatsen voor de duiklijn. Er werd zowel links als rechts afgezakt naast een gevaarlijk plateau. Maximale diepte is 6m en het verste punt in de sifon moet ongeveer 15m zijn. Geen nieuwe topspot dus maar wel een leuk avontuur op een mooie plek.
 
 
Na de middag hebben we samen alle lijnen van de Warnant 2 afgezwommen. Er is momenteel geen troebel oppervlak maar wel veel mist op diepte. Naar ons gevoel een topgroeve.

Benieuwd hoe het beheer van de weinige speleoduiksites verder zal verlopen. Het hek staat er maar het slot ontbreekt...nog?

S.

dinsdag 17 mei 2011

Coup de Théâtre à Rochefort

Zondag 15 mei, 4 leden van speleoclubs Cascade en Fistuleuses, 3 met functie muilezel (Marc, Steven en Geert) en één duiker (Stijn) bezoeken de Trou Muret met in totaal 8 speleozakken. Doel: de sifon tussen Muret en Fosse-aux-Ours voorzien van een nieuwe duiklijn en stroomopwaardse verkenning. Deze sifon werd reeds gedeeltelijk en een eerste maal verkend op 17 oktober 2009 (zie verslag onderaan).  Resultaat: een sifon van +/-35m lang werd gepasseerd en een ruime galerij met een ondergrondse rivier werd er ontdekt ! Bovendien werd de ganse duik vastgelegd op film; een uniek document !
De Star Trek intro : "Space: the final frontier..... to explore strange new worlds ..... to boldly go where no man has gone before" is dus ook nog van toepassing dicht bij huis.





Hierna een video van de ontdekking van de galerij, sorry lage kwaliteit.
Meer foto's en filmmateriaal volgen.

Hierna een bijdrage van de verschillende deelnemers:

Stijn
Mijn ultieme droom om 'deftig' te kunnen grotduiken in eigen land is uitgekomen. Wat verlangt een mens nog meer...
Aan alle toekomstige grotduikers die zich willen aanmelden...Tijden zijn veranderd. Vroeger werd een duiker zo ongeveer gedragen tot aan de sifon. Nadat hij z'n voeten had nat gemaakt werd hij dan nog overladen met trappist. Tegenwoordig is het de duiker die in z'n buidel mag tasten om het kostbaar nat te betalen. Porteurs, sherpas vinden en houden voor een job als deze moeten gesoigneerd worden. Aja, haha.
We gaan nu eerst samen met Marc de Muret zo goed mogelijk aanpassen om het transport beter te laten verlopen. Daarna gaan we duiken, duiken, duiken!!!
Heerlijk!

Marc
Ce dimanche, nous étions 3 porteurs et donc, comme les mousquetaires, 4 au total.
Cela tombait bien car il y avait 8 kits à porter, histoire de ne pas faire de jaloux ou de ne pas laisser des mains inoccupées. Et, parmis ces 8 kits, il y en avaient 4 vicieux: bien sur les 2 kits contenant les biberons de 7L, ensuite le kit en déséquilibre permanent à cause des plombs et enfin, le sherpa bibendum contenant le volume sec, pas lourd mais très récalcitrant dans les étroitures.

Nous voilà donc partis avec de quoi faire une montagne de kits dans une grotte où l'espace est rare. Nous envisageons 2 voyages, mais finalement nous arrivons à tout transporter en faisant la chaine.
Le trou du muret, qui est d'habitude à cette saison est très froid et ventilé, est aujourd'hui sans courant d'air et chaud; c'est donc en nage que nous arrivons au siphon 3. Nous y installons une tyrolienne pour passer les kits au dessus de l'eau. Encore quelques passage étroits et nous arrivons à la salle de l'arche, où Stijn commence à s'équiper pour la plongée...

Steven
Vorige week kreeg ik de uitnodiging van Stijn om samen met Mark en Geert te helpen om wat spullen te dragen. Hij wou een duik maken in de Trou Muret. Door mijn grote interesse in het grotduiken ging ik in op de uitnodiging. Zonder enige info of uitleg en mijn minieme ervaring in de Speleo was dit een sprong in het duister. Zondag leerde ik al snel dat het woord " dragen " een andere betekenis had.
Het was trekken - sleuren en duwen door de smalle passages. Het was een heel karwei om de zakken in de duiksifon te krijgen maar het loonde de moeite. Voor mij was dit een unieke ervaring. Ondertussen heb ik geleerd, wanneer ik iets onderneem met Stijn, dat het toch altijd heel sportief blijkt te zijn. :-)
Ik kijk al uit naar de volgende keer waar ik zeker weer van de partij zal zijn.

Geert
Na een korte boswandeling, met de geur van daslook, komen we aan de Trou Muret. Dat we een hele hoop zakken moesten sjouwen kon je al lezen, doch na ruim anderhalfuur waren we dan toch aangekomen in de Salle de l'Arche. Kort daarna zat de duiker in de sifon, en begon het lange wachten op z'n terugkeer. Omzeggens geen luchtbellen kwamen terug naar de zaal, en een lange stilte is het gevolg. Voor mezelf is dit steeds een stresserende wachttijd.
Na ongeveer 1u duik zien we de duiklijn even bewegen en even later ook een misterieus lichtschijnsel in de sifon. Stijn is op de terugweg en iedereen is vol spanning omtrent zijn belevenissen. Een brede glimlach verraad dat het goed was, en dit krijgen we ook ruim te horen. Sifon gepasseerd, ruime galerij erna, veel stroming, begin van een tweede sifon is eveneens ruim. Straks kunnen we alles bekijken op de PC, want de hele duik is op film vastgelegd.
Stijn heeft ook nog de tijd genomen om enkele richtingen op te tekenen, zodat we de topo kunnen aanvullen. Blijkt dat de rivier nu richting 60° volgt, dit is richting Nou Maulin, wat te verwachten was. Verbindingen met de andere sifons in de Trou Muret of Trou Hotel zijn niet direct realiseerbaar, maar dat is bijzaak.
----------------------------------------------------------------------------------
17 oktober 2009
Eerste duikpoging in de FAO (via de Grotte de la Fosse-aux-Ours).
We kwamen op een totaal van 9 kitzakken en 7 dragers.
Een versmalling in de grot besliste dat we met 6 dragers over bleven, en er kwam een 10e zak bij. Gelukkig was die leeg.
Zondag waren ze nog met 4, maar het meeste materiaal was dan al naar buiten. Dus namen we die dag weer 2 volle zakken mee naar beneden om het af te leren. Er zijn natuurlijk leuker dingen te doen in een weekend dan zakken slepen in een grot. En dat voor slechts één zot die het in zijn kop krijgt om onder water te kijken.
Speleoduiker Michel was er ook bij, maar dit keer niet om te duiken. Achteraf bleek ook hij zeer enthousiast om er te duiken, al stelde hij toch vast dat de portage van een zwaar kaliber is. Nergens is het echt doorstappen. Telkens moet je op en af, door versmallingen en mikken op een krap balisage pad. We stellen voor om nu toch eerst eens werk te maken van de topo om een beter beeld te krijgen van de grot. Want we zijn eigenlijk al stilletjes aan het dromen van een nieuwe directe ingang naar het water.
Eindelijk ter plaatse kwam het team in actie. Zonder veel woorden werd het equipement gemaakt, flessen gemonteerd, verkleed en nam iedereen z’n plaats in. Flessen werden in de put begeleid en als laatste kwam de duiker naar beneden. Klimspullen werden aan de haak gehangen. Dirk hielp me verder optuigen en dat allemaal aan de krappe rand van het “zwembad”.
Er werd beslist om enkel de sifon stroom op te proberen. Achteraf bleek dit geen slechte beslissing want toen Dirk eens ging loeren stroomaf stond ook hij versteld van de kracht van de stroming in dit gat. Het water was alweer een 10 tal centimeter gestegen in vergelijking met 2 weken terug.
De nieuwste VM was weer verdwenen. In de toekomst zullen we dit correcter kunnen meten want Geert heeft een echte peilschaal voorzien om in de grot te monteren.
Stroom op daarentegen zag ook Dirk dat het goed was.
Proberen maar:
Vertrek passeert, weinig verankeringspunten, versmalling, twijfel, en floep, ruimer, geen ankerpunten te vinden, ruimere versmalling, ruim. Ankerpunt, 6, 7m diep. Stijgende helling, stof komt van de wanden, slecht zicht, oppervlakte! Ruime zaal met een rotsboog (Salle d’Arc). Blubberhelling en op het eerste zicht geen vervolg in de zaal, of klok. Terug naar beneden, geen zicht meer, stroming teruggevonden en opnieuw zicht, vervolg, lijn verankerd. Teruggekeerd in bijna geen zichtbaarheid.
Ongeveer 20min weg geweest. Bij een tweede duik 15min weggebleven en de lijn op nog drie plaatsen beter kunnen verankeren. Ook een beetje kunnen genieten van visjes (forelletjes) en grotgarnaaltjes. Er zijn ook fossielen te zien in de wanden. Bodem bestaat uit duinen van klei en zand. Er kan links en recht nog verkend worden.
De  grote stroom en waarschijnlijk het vervolg lijkt in een laminior te zijn die 3m breed is en zeker een 1m hoog is op het hoogste punt. Die daalt lichtjes verder naar beneden.
Dit betekend dus meer dan een geslaagde missie! Er zijn maar weinig zo’n goede grotduikmogelijkheden in Belgie. Dankzij de stroming is dit een haalbare opdracht om hier een deftige lijn door de sifon te leggen. Hopelijk wordt hij niet te diep.
Ik weet ook  niet of we er in de winter nog zo gemakkelijk in zullen komen met nog meer stroom.
Grote nadeel is de stevige portage en de put aan het water. Maar, wordt ongetwijfeld vervolgd!
De 4 zakken die waren achtergebleven werden zondag naar buiten gebracht.
S.

dinsdag 10 mei 2011

De eerste bezoekers in de FAO

Vorige zaterdag mochten we de eerste bezoekende groepen ontvangen in de Grotte de la Fosse-aux-Ours (FAO).
Twee en een half jaar na de ontdekking van deze grot, zijn de exploratiewerken in deze grot nog niet afgerond, maar de lijst van aanvragen om de grot te bezoeken is al redelijk groot, en wij wensen de clubs dan ook niet eeuwig te laten wachten op een bezoek.
Drie groepen werden er gegidst door Stijn, Kris en Geert. Stijn mocht het jong geweld van Avalon begeleiden op hun fototocht door de grot, terwijl geert 4 Myotis leden de grot leerde kennen. Kris tenslotte gaf een rondleiding aan leden van de plaatselijke club van Rochefort. En de vele positieve reactie geven ons een goed gevoel!
Je kan weldra ook een verslag lezen op de Avalon blog.

Op zondag werd een combinatiedag, bezoek en explo, voorzien in de FAO, met als gasten nog enkele leden van de speleoclub Avalon. Na het gebruikelijk bezoek aan het fossiele deel van de grot trokken we naar de onderste regionen om nog wat graafwerk te verrichten nabij Echo Beach. De verbinding tussen de entonnoirzaal en het balkon boven de rivier (meertje) stond op het programma.
Voor meer info zie label "Fosse aux Ours".
Ondertussen had Stijn en Dirk reeds enkele blokken weggewerkt zodat er kon gegraven worden van twee kanten.
We hadden eerder gemerkt dat de graafwerken niet direct de richting volgen die we voor ogen hadden. Wat telefoneerwerk via de rotsen laat verhopen dat we niet ver meer moeten graven, maar de juiste richting kunnen we niet bepalen. De volgende keer zullen we dan ook het ARCANA meettoestel inzetten om de juiste verbindingsrichting te bepalen. ( http://sc-cascade.blogspot.com/2011/02/project-arcana.html )
Wanneer zullen de twee graafploegen mekaar de hand kunnen geven?, ik stel dan ook voor om de uiteindelijke verbinding EUROTUNNEL te noemen.

G.