Zondag 15 mei, 4 leden van speleoclubs Cascade en Fistuleuses, 3 met functie muilezel (Marc, Steven en Geert) en één duiker (Stijn) bezoeken de Trou Muret met in totaal 8 speleozakken. Doel: de sifon tussen Muret en Fosse-aux-Ours voorzien van een nieuwe duiklijn en stroomopwaardse verkenning. Deze sifon werd reeds gedeeltelijk en een eerste maal verkend op 17 oktober 2009 (zie verslag onderaan). Resultaat: een sifon van +/-35m lang werd gepasseerd en een ruime galerij met een ondergrondse rivier werd er ontdekt ! Bovendien werd de ganse duik vastgelegd op film; een uniek document !
De Star Trek intro : "Space: the final frontier..... to explore strange new worlds ..... to boldly go where no man has gone before" is dus ook nog van toepassing dicht bij huis.
De Star Trek intro : "Space: the final frontier..... to explore strange new worlds ..... to boldly go where no man has gone before" is dus ook nog van toepassing dicht bij huis.
Hierna een video van de ontdekking van de galerij, sorry lage kwaliteit.
Meer foto's en filmmateriaal volgen.
Hierna een bijdrage van de verschillende deelnemers:
Stijn
Mijn ultieme droom om 'deftig' te kunnen grotduiken in eigen land is uitgekomen. Wat verlangt een mens nog meer...
Aan alle toekomstige grotduikers die zich willen aanmelden...Tijden zijn veranderd. Vroeger werd een duiker zo ongeveer gedragen tot aan de sifon. Nadat hij z'n voeten had nat gemaakt werd hij dan nog overladen met trappist. Tegenwoordig is het de duiker die in z'n buidel mag tasten om het kostbaar nat te betalen. Porteurs, sherpas vinden en houden voor een job als deze moeten gesoigneerd worden. Aja, haha.
Mijn ultieme droom om 'deftig' te kunnen grotduiken in eigen land is uitgekomen. Wat verlangt een mens nog meer...
Aan alle toekomstige grotduikers die zich willen aanmelden...Tijden zijn veranderd. Vroeger werd een duiker zo ongeveer gedragen tot aan de sifon. Nadat hij z'n voeten had nat gemaakt werd hij dan nog overladen met trappist. Tegenwoordig is het de duiker die in z'n buidel mag tasten om het kostbaar nat te betalen. Porteurs, sherpas vinden en houden voor een job als deze moeten gesoigneerd worden. Aja, haha.
We gaan nu eerst samen met Marc de Muret zo goed mogelijk aanpassen om het transport beter te laten verlopen. Daarna gaan we duiken, duiken, duiken!!!
Heerlijk!
Heerlijk!
Marc
Ce dimanche, nous étions 3 porteurs et donc, comme les mousquetaires, 4 au total.
Cela tombait bien car il y avait 8 kits à porter, histoire de ne pas faire de jaloux ou de ne pas laisser des mains inoccupées. Et, parmis ces 8 kits, il y en avaient 4 vicieux: bien sur les 2 kits contenant les biberons de 7L, ensuite le kit en déséquilibre permanent à cause des plombs et enfin, le sherpa bibendum contenant le volume sec, pas lourd mais très récalcitrant dans les étroitures.
Nous voilà donc partis avec de quoi faire une montagne de kits dans une grotte où l'espace est rare. Nous envisageons 2 voyages, mais finalement nous arrivons à tout transporter en faisant la chaine.
Le trou du muret, qui est d'habitude à cette saison est très froid et ventilé, est aujourd'hui sans courant d'air et chaud; c'est donc en nage que nous arrivons au siphon 3. Nous y installons une tyrolienne pour passer les kits au dessus de l'eau. Encore quelques passage étroits et nous arrivons à la salle de l'arche, où Stijn commence à s'équiper pour la plongée...
Steven
Vorige week kreeg ik de uitnodiging van Stijn om samen met Mark en Geert te helpen om wat spullen te dragen. Hij wou een duik maken in de Trou Muret. Door mijn grote interesse in het grotduiken ging ik in op de uitnodiging. Zonder enige info of uitleg en mijn minieme ervaring in de Speleo was dit een sprong in het duister. Zondag leerde ik al snel dat het woord " dragen " een andere betekenis had.
Het was trekken - sleuren en duwen door de smalle passages. Het was een heel karwei om de zakken in de duiksifon te krijgen maar het loonde de moeite. Voor mij was dit een unieke ervaring. Ondertussen heb ik geleerd, wanneer ik iets onderneem met Stijn, dat het toch altijd heel sportief blijkt te zijn. :-)
Ik kijk al uit naar de volgende keer waar ik zeker weer van de partij zal zijn.
Geert
Na een korte boswandeling, met de geur van daslook, komen we aan de Trou Muret. Dat we een hele hoop zakken moesten sjouwen kon je al lezen, doch na ruim anderhalfuur waren we dan toch aangekomen in de Salle de l'Arche. Kort daarna zat de duiker in de sifon, en begon het lange wachten op z'n terugkeer. Omzeggens geen luchtbellen kwamen terug naar de zaal, en een lange stilte is het gevolg. Voor mezelf is dit steeds een stresserende wachttijd.
Na ongeveer 1u duik zien we de duiklijn even bewegen en even later ook een misterieus lichtschijnsel in de sifon. Stijn is op de terugweg en iedereen is vol spanning omtrent zijn belevenissen. Een brede glimlach verraad dat het goed was, en dit krijgen we ook ruim te horen. Sifon gepasseerd, ruime galerij erna, veel stroming, begin van een tweede sifon is eveneens ruim. Straks kunnen we alles bekijken op de PC, want de hele duik is op film vastgelegd.
Stijn heeft ook nog de tijd genomen om enkele richtingen op te tekenen, zodat we de topo kunnen aanvullen. Blijkt dat de rivier nu richting 60° volgt, dit is richting Nou Maulin, wat te verwachten was. Verbindingen met de andere sifons in de Trou Muret of Trou Hotel zijn niet direct realiseerbaar, maar dat is bijzaak.
----------------------------------------------------------------------------------
17 oktober 2009
Eerste duikpoging in de FAO (via de Grotte de la Fosse-aux-Ours).
Eerste duikpoging in de FAO (via de Grotte de la Fosse-aux-Ours).
We kwamen op een totaal van 9 kitzakken en 7 dragers.
Een versmalling in de grot besliste dat we met 6 dragers over bleven, en er kwam een 10e zak bij. Gelukkig was die leeg.
Zondag waren ze nog met 4, maar het meeste materiaal was dan al naar buiten. Dus namen we die dag weer 2 volle zakken mee naar beneden om het af te leren. Er zijn natuurlijk leuker dingen te doen in een weekend dan zakken slepen in een grot. En dat voor slechts één zot die het in zijn kop krijgt om onder water te kijken.
Zondag waren ze nog met 4, maar het meeste materiaal was dan al naar buiten. Dus namen we die dag weer 2 volle zakken mee naar beneden om het af te leren. Er zijn natuurlijk leuker dingen te doen in een weekend dan zakken slepen in een grot. En dat voor slechts één zot die het in zijn kop krijgt om onder water te kijken.
Speleoduiker Michel was er ook bij, maar dit keer niet om te duiken. Achteraf bleek ook hij zeer enthousiast om er te duiken, al stelde hij toch vast dat de portage van een zwaar kaliber is. Nergens is het echt doorstappen. Telkens moet je op en af, door versmallingen en mikken op een krap balisage pad. We stellen voor om nu toch eerst eens werk te maken van de topo om een beter beeld te krijgen van de grot. Want we zijn eigenlijk al stilletjes aan het dromen van een nieuwe directe ingang naar het water.
Eindelijk ter plaatse kwam het team in actie. Zonder veel woorden werd het equipement gemaakt, flessen gemonteerd, verkleed en nam iedereen z’n plaats in. Flessen werden in de put begeleid en als laatste kwam de duiker naar beneden. Klimspullen werden aan de haak gehangen. Dirk hielp me verder optuigen en dat allemaal aan de krappe rand van het “zwembad”.
Er werd beslist om enkel de sifon stroom op te proberen. Achteraf bleek dit geen slechte beslissing want toen Dirk eens ging loeren stroomaf stond ook hij versteld van de kracht van de stroming in dit gat. Het water was alweer een 10 tal centimeter gestegen in vergelijking met 2 weken terug.
De nieuwste VM was weer verdwenen. In de toekomst zullen we dit correcter kunnen meten want Geert heeft een echte peilschaal voorzien om in de grot te monteren.
Stroom op daarentegen zag ook Dirk dat het goed was.
Proberen maar:
Vertrek passeert, weinig verankeringspunten, versmalling, twijfel, en floep, ruimer, geen ankerpunten te vinden, ruimere versmalling, ruim. Ankerpunt, 6, 7m diep. Stijgende helling, stof komt van de wanden, slecht zicht, oppervlakte! Ruime zaal met een rotsboog (Salle d’Arc). Blubberhelling en op het eerste zicht geen vervolg in de zaal, of klok. Terug naar beneden, geen zicht meer, stroming teruggevonden en opnieuw zicht, vervolg, lijn verankerd. Teruggekeerd in bijna geen zichtbaarheid.
Vertrek passeert, weinig verankeringspunten, versmalling, twijfel, en floep, ruimer, geen ankerpunten te vinden, ruimere versmalling, ruim. Ankerpunt, 6, 7m diep. Stijgende helling, stof komt van de wanden, slecht zicht, oppervlakte! Ruime zaal met een rotsboog (Salle d’Arc). Blubberhelling en op het eerste zicht geen vervolg in de zaal, of klok. Terug naar beneden, geen zicht meer, stroming teruggevonden en opnieuw zicht, vervolg, lijn verankerd. Teruggekeerd in bijna geen zichtbaarheid.
Ongeveer 20min weg geweest. Bij een tweede duik 15min weggebleven en de lijn op nog drie plaatsen beter kunnen verankeren. Ook een beetje kunnen genieten van visjes (forelletjes) en grotgarnaaltjes. Er zijn ook fossielen te zien in de wanden. Bodem bestaat uit duinen van klei en zand. Er kan links en recht nog verkend worden.
De grote stroom en waarschijnlijk het vervolg lijkt in een laminior te zijn die 3m breed is en zeker een 1m hoog is op het hoogste punt. Die daalt lichtjes verder naar beneden.
De grote stroom en waarschijnlijk het vervolg lijkt in een laminior te zijn die 3m breed is en zeker een 1m hoog is op het hoogste punt. Die daalt lichtjes verder naar beneden.
Dit betekend dus meer dan een geslaagde missie! Er zijn maar weinig zo’n goede grotduikmogelijkheden in Belgie. Dankzij de stroming is dit een haalbare opdracht om hier een deftige lijn door de sifon te leggen. Hopelijk wordt hij niet te diep.
Ik weet ook niet of we er in de winter nog zo gemakkelijk in zullen komen met nog meer stroom.
Grote nadeel is de stevige portage en de put aan het water. Maar, wordt ongetwijfeld vervolgd!
Ik weet ook niet of we er in de winter nog zo gemakkelijk in zullen komen met nog meer stroom.
Grote nadeel is de stevige portage en de put aan het water. Maar, wordt ongetwijfeld vervolgd!
De 4 zakken die waren achtergebleven werden zondag naar buiten gebracht.
S.
