Enkele droge weken zijn voldoende geweest om zo vroeg in het jaar een duik toe te laten in het systeem FAO.
De speurtocht naar het gedeelte post sifon van de ondergrondse Lomme vordert niet als verhoopt. Onder het motto: "meten is weten" kwam opnieuw een heel team in beweging. Kris, Geert, Fabien, Jean-Luc, Marc, Steven en Stijn veranderden in geen tijd in moeilijk te onderscheiden slijkduivels. Er werd voor het eerst in neopreen gedoken, en de duikers lieten hun materiaal leveren. Weinig plooibaar en lichtelijk oververhit werden de sherpa's op de hielen gezeten door de duikers.
Na de levering van het duikmateriaal vormden zich drie subgroepjes: duikers, gravers en toeristen. 4 uur later kwamen die opnieuw samen om de ondertussen loodzware en onherkenbare spullen naar buiten te sleuren.
De opzet: het topograferen post-sifon en het maken van enkele filmbeelden zijn goed gelukt. Tegenvaller is misschien dat we verder stroomop opnieuw in een, op het eerste zicht, ondoordringbaar blokkenstort zijn terecht gekomen. Een shunt lijkt bijna noodzakelijk willen we die blokken beter kunnen bestuderen. Of die shunt er ooit komt en waar die zich zou kunnen bevinden is iets waar we hopelijk in de toekomst beter zicht op zullen krijgen.
Na de nachtrust volgt op zondag de afwas. Alle materiaal werd ontdaan van een dikke laag slijk.
Na een bezoek aan een klein grotje te Forrière zijn we nog wat verder gaan werken aan de FAO2. Buiten waait er een forse wind en we voelen deze tot binnen. De werken vorderen goed, maar we zijn nu aanbeland op een punt dat het blokkenstort bestaat uit 'kleinere eenheden'. Na enkele uren werk hebben we nu zicht op een kamikazewerkplaats, en we besluiten dat we dit project best laten voor wat het is.
Uiteindelijk passeren we ook nog de Trou en Formation, waar gewoonlijk een forse wind tussen de blokken waait, maar nu is het er door de juiste buitentemperatuur vrij kalm.
Eenmaal thuis wordt de topo ingevoerd, en het verdikt is; dat een droge toegang tot het gedeelte post-sifon mogelijk moet zijn. De onderwatertopo blijkt een verbazingwekkende nauwkeurigheid te hebben (reeds eerder gerealiseerd). Een dikke proficiat voor de duikers. Zonder in details te treden weten we nu zeker dat een verbinding tussen de galerij FAO-Champagne-amont en de ondergrondse lomme realiseerbaar is, en waar exact we deze moeten zoeken.
De spreuk :
"Met passen en meten wordt veel tijd versleten, maar wie het niet doet werkt niet goed"
mag duidelijk niet vergeten worden.
De speurtocht naar het gedeelte post sifon van de ondergrondse Lomme vordert niet als verhoopt. Onder het motto: "meten is weten" kwam opnieuw een heel team in beweging. Kris, Geert, Fabien, Jean-Luc, Marc, Steven en Stijn veranderden in geen tijd in moeilijk te onderscheiden slijkduivels. Er werd voor het eerst in neopreen gedoken, en de duikers lieten hun materiaal leveren. Weinig plooibaar en lichtelijk oververhit werden de sherpa's op de hielen gezeten door de duikers.
Na de levering van het duikmateriaal vormden zich drie subgroepjes: duikers, gravers en toeristen. 4 uur later kwamen die opnieuw samen om de ondertussen loodzware en onherkenbare spullen naar buiten te sleuren.
De opzet: het topograferen post-sifon en het maken van enkele filmbeelden zijn goed gelukt. Tegenvaller is misschien dat we verder stroomop opnieuw in een, op het eerste zicht, ondoordringbaar blokkenstort zijn terecht gekomen. Een shunt lijkt bijna noodzakelijk willen we die blokken beter kunnen bestuderen. Of die shunt er ooit komt en waar die zich zou kunnen bevinden is iets waar we hopelijk in de toekomst beter zicht op zullen krijgen.
Na de nachtrust volgt op zondag de afwas. Alle materiaal werd ontdaan van een dikke laag slijk.
Na een bezoek aan een klein grotje te Forrière zijn we nog wat verder gaan werken aan de FAO2. Buiten waait er een forse wind en we voelen deze tot binnen. De werken vorderen goed, maar we zijn nu aanbeland op een punt dat het blokkenstort bestaat uit 'kleinere eenheden'. Na enkele uren werk hebben we nu zicht op een kamikazewerkplaats, en we besluiten dat we dit project best laten voor wat het is.
Uiteindelijk passeren we ook nog de Trou en Formation, waar gewoonlijk een forse wind tussen de blokken waait, maar nu is het er door de juiste buitentemperatuur vrij kalm.
Eenmaal thuis wordt de topo ingevoerd, en het verdikt is; dat een droge toegang tot het gedeelte post-sifon mogelijk moet zijn. De onderwatertopo blijkt een verbazingwekkende nauwkeurigheid te hebben (reeds eerder gerealiseerd). Een dikke proficiat voor de duikers. Zonder in details te treden weten we nu zeker dat een verbinding tussen de galerij FAO-Champagne-amont en de ondergrondse lomme realiseerbaar is, en waar exact we deze moeten zoeken.
De spreuk :
"Met passen en meten wordt veel tijd versleten, maar wie het niet doet werkt niet goed"
mag duidelijk niet vergeten worden.
 |
| Steven aan de start-sifon |
1 opmerking:
Gefeliciteerd met het mooie resultaat. Zo te horen nog een lange modderige weg te gaan.
Groeten uit de Nou Maulin, Marcel
P.S en zet die text-enhance a.u.b uit.
Een reactie posten