We hebben het werk in Tahaux hervat. Tegen het einde van de vorige sessie hadden we zicht gekregen op een mogelijk vervolg. Het leek op een cadeautje, ideaal om te consumeren tijdens de cadeautjesperiode bij uitstek. De temperaturen onder nul moesten we er helaas bij nemen, maar los daarvan kampte ik met buikkrampen, gevangen in een neopreen is dit geen te beste combinatie, de grot bleef gespaard, maar meer details ga ik nu niet verkondigen…
Het werk schoot lekker op, maar de beloning was niet in verhouding met het engagement. Smalle passages tussen slijkerige en vaak onstabiele blokken, de meeste speleologen worden daar niet wild van. Maar toch, er is luchtcirculatie en onderaan stroomt de heldere rivier tussen verschillende openingen. De grot is hiermee zeker 10m langer geworden.
 |
| Tahaux |
Net voor het vallen van de avond zijn we naar het aquaduct in On gaan zien. Er waren daarmee wat problemen gerezen tijdens de voorjaarscrue’s. Nu is die weer operationeel, maar er zijn geen aanpassingen aan de structuur gebeurd. Rest mij de vraag hoe lang het zal duren vooraleer de boel weer gaat verstoppen door een hapering van hout of dergelijke aan die dwarsbalken.
 |
| Aquaduct van On |
Na een rustig verblijf (3pers) in de gite van Han zijn we nog eens in de FAO getrokken. Voor mij was dit al veel te lang geleden. Zo hebben we verschillende zaken herbekeken. Onder meer een schouw in de buurt van Echo Beach. Ook hebben we een broche bijgeplaatst op de looplijn, op vraag van Kris.
Maar een waardige afsluiter kwam er onder de vorm van blokken, slijk en water in het stroomopwaartse gedeelte van de ondergrondse Lomme. Het is de eerste maal dat we hier komen werken met overtuigende middelen. Uiteindelijk staat daar veel wind, zo veel dat je het er snel koud krijgt. Datzelfde fenomeen speelt zich af in de bovenliggende grot, namelijk de Trou En Formation. Waarschijnlijk een acccumulatie van koude in een blokkenstort. Maar, toch hebben we zicht gekregen, in een schouwtje, met enkele mogelijkheden. De desobstructie werd abrupt afgebroken omdat de koevoet gegrepen werd door een vallend blok. Deze wacht nu op versterking van z’n grotere broer.
En om het helemaal af te leren werd nog 14 kg lood uit de Muret naar buiten gesleurd. We zijn dan ook niet meer van plan om hier nog met droogpak te duiken.
Stijn
 |
| Winters zicht op de Wamme |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten