De blauwe plekken van vorige week zijn nog niet weg of we zaten dinsdag 13, 9u30 alweer in de fao. Ik heb me laten overhalen om verder te werken aan de serpente... samen met Stijn.
De luchtstoming zit nu in de omgekeerde richting, merkwaardig. In het mini-mini-eindzaaltje ruimen we blokken en de schepping van ruimte zit op het goede spoor. Weldra komt de toekomst in zicht en we hebben de keuze uit vier richtingen. Aangezien de oorsprong van de wind niet duidelijk is stel ik voor om 'Iene Miene Mutte' te doen, maar m'n speleopartner vindt dit een te weinig wetenschappelijke keuze en dus laten we alles na x uren blokken ruimen even bezinken.
Aangezien het scheppingsverhaal niet af is, en ook niet vordert zoals het in onze geesten ronddoolt, kiezen we het hazepad. We besluiten de zoektocht naar stroming, water en ruimte elders verder te zetten.
Iedere keer we op het niveau komen van 15m boven de laagwaterstand, blijken alle mogelijke passages naar beneden dicht te zitten met natte, vettige klei. Dit niveau komt overeen met de hoogwaterstand (als de Nou-Maulin vol staat) en de leemafzettingen zijn hier alom tegenwoordig. In de champagne is geen waterstroming maar het opkomende en aftrekkende water laat slechts kleine spleten na, verder zit alles dicht. Op de doorsnede van de topo is dit duidelijk te onderscheiden.
Tot hier de achtergrondinformatie.
Nog steeds is het te warm buiten, waardoor de luchtstroming eerder flauw is, maar aan de Champagne Amont (een nevenreseau van galerie champagne) vinden we dan toch een interessante plaats met duidelijk voelbare wind. We menen ieder gaatje in de grot te kennen, en we zijn dan ook verwonderd een niet geëxploreerde ruimte te ontdekken in de amont. Euforie alom, want dit moet dé passage naar het water worden, ideaal gelegen, boven de rivier, luchtstroming, één vaste wand (en rest blokken), echter een kleine desob verder zien we dat alles opniew dicht zit.
Om de dag af te sluiten werken we nog wat aan ons comfort, een passage waar al eens iemand met z'n kl?!-; aan bleef hangen hebben we nog wat opgekuist zodat het nu vergelijkbaar is met de E411.
Verdere planning: serpente te herzien en nog eens gaan werken wanneer we weer wat courage hebben, en vooral een lagere temperatuur afwachten zodat er meer luchtstroming is in de grot. Indien we een gecolmateerde passage vinden met luchtstroming kunnen we misschiens proberen om er één uit te graven, er zijn meerdere kandidaten met een afstand van 5 à 15 meter tot de rivier.
We staan terug buiten om 18u30, 9 uur gegrot -
en we zagen dat het goed was. We zijn echter de telling van de dagen verloren...
Geert
De luchtstoming zit nu in de omgekeerde richting, merkwaardig. In het mini-mini-eindzaaltje ruimen we blokken en de schepping van ruimte zit op het goede spoor. Weldra komt de toekomst in zicht en we hebben de keuze uit vier richtingen. Aangezien de oorsprong van de wind niet duidelijk is stel ik voor om 'Iene Miene Mutte' te doen, maar m'n speleopartner vindt dit een te weinig wetenschappelijke keuze en dus laten we alles na x uren blokken ruimen even bezinken.
Aangezien het scheppingsverhaal niet af is, en ook niet vordert zoals het in onze geesten ronddoolt, kiezen we het hazepad. We besluiten de zoektocht naar stroming, water en ruimte elders verder te zetten.
Iedere keer we op het niveau komen van 15m boven de laagwaterstand, blijken alle mogelijke passages naar beneden dicht te zitten met natte, vettige klei. Dit niveau komt overeen met de hoogwaterstand (als de Nou-Maulin vol staat) en de leemafzettingen zijn hier alom tegenwoordig. In de champagne is geen waterstroming maar het opkomende en aftrekkende water laat slechts kleine spleten na, verder zit alles dicht. Op de doorsnede van de topo is dit duidelijk te onderscheiden.
Tot hier de achtergrondinformatie.
Nog steeds is het te warm buiten, waardoor de luchtstroming eerder flauw is, maar aan de Champagne Amont (een nevenreseau van galerie champagne) vinden we dan toch een interessante plaats met duidelijk voelbare wind. We menen ieder gaatje in de grot te kennen, en we zijn dan ook verwonderd een niet geëxploreerde ruimte te ontdekken in de amont. Euforie alom, want dit moet dé passage naar het water worden, ideaal gelegen, boven de rivier, luchtstroming, één vaste wand (en rest blokken), echter een kleine desob verder zien we dat alles opniew dicht zit.
Om de dag af te sluiten werken we nog wat aan ons comfort, een passage waar al eens iemand met z'n kl?!-; aan bleef hangen hebben we nog wat opgekuist zodat het nu vergelijkbaar is met de E411.
Verdere planning: serpente te herzien en nog eens gaan werken wanneer we weer wat courage hebben, en vooral een lagere temperatuur afwachten zodat er meer luchtstroming is in de grot. Indien we een gecolmateerde passage vinden met luchtstroming kunnen we misschiens proberen om er één uit te graven, er zijn meerdere kandidaten met een afstand van 5 à 15 meter tot de rivier.
We staan terug buiten om 18u30, 9 uur gegrot -
en we zagen dat het goed was. We zijn echter de telling van de dagen verloren...
Geert
 |
| Enkele snapshots, kwaliteit... volgende keer beter |
1 opmerking:
mooi die aragonietroosjes! Komt niet vaak voor in ons landje
Een reactie posten