Grotte de la Sépulture, duik 3

‘Waaraan heb ik deze uitnodiging  te danken’. Dat was m’n eerste reactie na het lezen van een mail over de nieuwe ontdekking  in het Parc van Furfooz. Het zou gaan om een missing link tussen de Puits des Vaux en de GDS. Super interessant dus. Eindpunt gedoken door Michel Pauwels tot op -6m met ‘arrêt par manque de visibilité’.

Eenmaal ter plaatse vraagt Jean Christophe, alias desobeur of ik op de hoogte ben van de situatie…arret par manque de vis zeg ik..nee nee zegt hij: een versmalling in de blubber…Ah zo, geen cadeau dus!

En inderdaad, op diepste punt van een vrij grote poel, kom ik plots voor een opening  van 20 op 150cm waar vers, helder water uit komt. Ik probeer wat te graven in blubber die je nog het best kan vergelijken met pudding. Bij een poging om me door de opening te wringen, verdwijn ik volledig in de smurrie. Het voelt gewoon niet lekker om door te duwen in die klevende substantie waar je geen houvast in hebt, maar anderzijds lonkt het vervolg wel. Het is uiteindelijk maar een korte scherpe rand aan het plafond die de passage bemoeilijkt. Na het weghakken van de grootste weerhaken aan de ‘baillonnette’ hou ik het voor bekeken.

Hoe pakken we zoiets aan…Ik beloof de ontdekkers van de grot terug te komen met nieuwe middelen, wanneer het waterpeil in de grot wat hoger is.

Toen plots een filmpje de revue passeerde van een home made air lift dacht ik: dat is het.

Simpel en compact, zo hebben we het graag. Lucht persen en verdelen over een sectie buis, niet te ver van de mond, bellen stijgen en er ontstaat een zuigeffect aan de mond. Uit sympathie wordt het slijk dan meegenomen met de lucht die alsmaar meer uitzet. Veel tijd voor tests hadden we niet dus hop, met het prototype de Sepulture in.

Ik heb een put gezogen, maar spectaculair kunnen we die niet noemen. Zo zorgt de afvoer, bestaande uit een brandweerslang voor te veel weerstand. De lucht kan zo niet voldoende uitzetten, en de duiker ondervindt teveel trekkracht. Ander pijnpuntje is dat de bediening van de luchttoevoer niet op de zuigmond zit. De toevoer regelen aan de duikfles, die ergens rondslingert op de bodem van een troebel bassin is niet optimaal. Fijn regelen is nodig voor de zuigkracht, maar ook voor de veiligheid van de duiker, want die zou wel eens gelanceerd kunnen worden richting oppervlak , als die niet tijdig uitgezet kan worden.

We moeten dus nog een beetje verder borduren aan het project, maar ik hoop die sifon ooit veilig te kunnen verkennen. Om een volgende duik alvast goed in te zetten is er een speleotouw gelegd tot aan de versmalling.

Ondertussen aan de overkant van Lesse zijn de onderwatertunnels van de Galerie Des Sources verkend en goedgekeurd door Tom en Herman.

Zondag Chauvaux dag: dezelfde twee funduikers mochten het splinternieuwe parcours in de bron verkennen. Sherpa’s van dienst: Raf en Stijn. Tom slaagde erin het eindpunt te bereiken en kon meteen aan de slag. Alles wat los lag kreeg een nieuwe vaste plaats. Wordt vervolgd!

Na een spoelduik in de Carriere  St Laurent (Bauche) werd het vroege lenteweekend afgesloten.

S.

Grotduiken...

Er is al heel wat geschreven en gediscuteerd over de ruime omgeving van de Grotte de Chauvaux.

Dat de Grotte de Chauvaux en de resurgence verbonden zijn, was al lang duidelijk, alleen is die verbinding nooit fysiek gemaakt tot op vandaag. De Grotte de Chauvaux is slecht een inkijk op het stroomafwaards deel van een groot systeem. De veel belangrijkere GDT, zit helaas nog steeds in een diepe winterslaap veroorzaakt door een conflict uit de jaren 80/90. Zeker is dat op de resurgence twee voorname droge valleien aansluiten, waar enkele van de meest bezochte niet toeristisch grotten van ons land in gelegen zijn.

Terug naar de bron. De nooit opdrogende bron heeft ons koppijn bezorgd, want bij momenten lijkt er geen water uit te stromen. Uit recente foto’s hebben we kunnen afleiden dat het niveau van de Maas, en bijgevolg van de bron, want die staan in verbinding met elkaar onder de spoorweg door, niet constant is. De oorzaak daarvan moet verder stroomaf op de Maas gezocht worden aan het sluizencomplex. De rivier van Chauvaux is uiteraard niet opgewassen tegen de machtige Maas.

Duikgeschiedenis:

In 1962 duikt Lucienne Golenvaux  tot voorbij de ingangsversmalling met een monofles na het gebruik van een verwoestende petard. 

In 1984 duikt  Serge Cuvelier ongeveer  40 à 50m ver tot aan een splitsing/versmalling. De literatuur is onduidelijk over de afstand.

1990: Dirk Roelandt slaagt er net niet in de bron met de grot te verbinden, maar maakt wel de meest recente topo.

Na desob van de ingangsversmalling begin 2018 kon er een veilige verkenning gedaan worden van de collecteur. Gemiddeld heeft deze tunnel een diameter van 1.5m en het zicht kan er oplopen tot 2m. Duiken vanuit de Grotte de Chauvaux was ook een optie, maar vergt toch iets meer engagement (er is zicht op water). Die tweede optie was nodig om de verbinding te maken van de bron naar het venster in de grot, want van onderuit zit het venster goed verstopt.

In totaal ligt er nu  34m lijn in de bron, inclusief de opstijg naar het venster. De eerste 8m tot voorbij de versmalling werd uitgerust met een speleotouw. Hoe Cuvelier indertijd ooit aan 40 a 50m is gekomen is mij een raadsel, want het nu bereikte eindpunt lijkt sterk op wat Serge beschreven heeft: ‘ splitsing van twee smalle doorgangen’. Het eindpunt is onstabiel, maar werkbaar, wordt dus vervolgd. Momenteel meet het systeem Chauvaux op papier 277m inclusief de bron, uitgaande van 50m ontwikkeling onder water. We weten nu dat dit herleid is tot 34m, dus is de grot nog 261m? Dat er soms nogal uiteenlopende cijfers verspreid worden blijkt ook uit volgend voorbeeld: de afstand in vogelvlucht van de Trou de l’Eglise en de Resugence de Chauvaux varieert van 800 tot 1750m. Ik kom uit op 1250m.

Wil je een bezoekje brengen aan de bron mag je vooral niet over de sporen lopen! Dus langs de Maas wandelen en daarna de spoorweg over steken is uiteraard verboden! Hoe kom je er dan wel: Tussen de spoorweg en de baan van Lustin naar Godinne, de Corniche genaamt is er een aangenaam wandelpad dat uit komt aan de grot. Dat pad start op een kleine 100m van de tunnel onder de spoorweg. In principe kunnen daar ook enkele wagens staan.

S.