Rendez-vous

Enkele jaren terug zag ik tijdens een filmavond hoe enkele Waalse vrienden zich onder water tussen de rotsen wrongen. Dat nooit, kwamen enkele leden van Cascade tot de conclusie. Ondertussen is die Grotte du Chalet in Aywaille uitgegroeid tot een systeem van bijna 1km en herbergt maar liefst 6 sifons. Na een duiksamenwerking in de Trou d'Haquin kwam het tot een rendez-vous.

Die ochtend heeft Geert eerst nog een duik gemaakt in de groeve van Awan. Z'n side-mount configuratie, en de site werden duidelijk goed bevonden. Zonder enig probleem werkte Geert z'n eerste echte speleoduik af. (zie ook onderaan)

En plots sta je daar dan toch, voor het clubhuis met in de achtertuin een grot. De droom van elke speleoclub, en nog meer die van veel grotduikers. Nico liet ons het vertrek zien en aan de hand van de topo de pijnpunten onder water. In de eerste sifon heb je twee versmallingen die niet zouden misstaan in de Trou Bernard. Daarnaast is de portage en preparatie ongewoon luxueus te noemen. Ook het zicht onder water zijn naar Belgische normen: goed. Wetende dat dit sterk herleid wordt tijdens de terugkeer, heb ik ruim de tijd genomen voor de moeilijkste passages. Rechtsomkeer werd gemaakt op het diepste punt van de tweede sifon. Een wandeling post sifon zal voor een volgende zijn wanneer ik niet alleen ben.
Heerlijke grot, voor wie van puzzelen in vloeibaar slijk houdt ;-)
Mooi werk, en nogmaals bedankt voor de uitnodiging!

Voor meer info over de Grotte du Chalet kan je terecht op de blog van Nico.

Van de gelegenheid werd ook gebruik gemaakt om in de omgeving nog wat rond te neuzen. Dat de streek nog geheimen kent is zeker. Wie weet, ooit...

Stijn

In de grotte du Chalet

Zondagvoormiddag: Geert krijgt een initiatie sifonduiken in de Trou Blue te Awan. Deze oude carrière leent zich uitstekend voor een introductie in het sifonduiken. Het doel is om nog wat bij te schaven aan m'n duikuitrusting en het gevoel te krijgen van wat een grotduik is.
Het eerste deel is een openwaterduik in een nevelige galerij, en pas op het einde ga je onder het plafond. De waterstand is vrij hoog, waardoor er iets meer sifon is. Het water is superhelder, diepte een 8-tal meter max. en je kan er allerlei restanten zien van de carrièrewerkzaamheden. In de sifon zelf ligt een duiklijn, die naar rechts omheen een pilaar draait. De instructeur (Stijn) geeft opdrachten en ik voer uit. Echt een super duikje!

Tijdens Stijn's duik in de Chalet laat Nico me het droge deel van de Grotte du Chalet zien. Super slijkerig beneden, met meerdere zichten op de rivier, en er zijn ook enkele etages.
Geert

Te Awan

Duiken, duiken, duiken,...

Het zal de aandachtige lezer van deze blog al zijn opgevallen dat er de laatste tijd veel duikberichten op gepost werden, en vorig weekend stond weerom in het teken van het sifonduiken.

Op zondag stond de Trou de l'Hotel op het programma. Deze grot sluit aan bij het systeem Fosse aux Ours (FAO), maar er is (nog) geen verbinding. Deze grot werd ontdekt door de SC Les Fistuleuses. De grot bestaat hoofdzakelijk uit een ondergrondse rivier, die geen verbinding heeft met de FAO. We hopen via het duiken van de sifon deze grot wel toe te voegen aan het systeem FAO (Grotte FAO-Trou Muret). In het verleden werd reeds gedoken in deze grot, maar de duikcondities zijn zelden ideaal.

Terug naar zondag; duiker Stijn, en sherpa's Ulrik en Geert zijn op post. Stijn maakt een duik van 45min, 40m ver en 11m diep. Hij maakt zo goed als mogelijk een topo, met een zicht van max. 10cm! Het blijkt dat de sifon eerst richting Zuid gaat, maar daarna een bocht neemt West en uiteindelijk Noord. Totaal onlogisch, maar de andere rivieren in de buurt hebben een even grillig verloop. De sifon blijkt relatief ruim en in vaste rots te zijn. Ondertussen is Geert gaan kijken in de Trou Muret of er geen bubbels boven komen in de blokkenzaal. Dit is echter negatief. De topo nu in gedachten is het ook mogelijk dat de bubbels elders boven kwamen in de Muret.
Ulrik maakte een filmpje van de duik: FILMPJE
Toch een mooi resultaat met een 15 tal meter duikpremière en het loopt gewoon verder, maar het is wachten op betere duikomstandigheden. Van de gelegenheid werd ook nog gebruik gemaakt om de duiklijn te vervangen.

In de namiddag, en na de afwas (Hotel en Muret zijn extreem slijkerige grotten), gingen we de sifons in de Pré-au-Tonneau eens bekijken. Voor mij was dat zeer lang geleden dat ik nog in deze grot was. Dit zijn sifons die niet direct uitnodigen om te duiken, en vol zitten met afval, takken en boomstammen, dus een ideaal haperparcours, alweer voor de liefhebbers...

In de Pré-au-Tonneau

Ook maandag stond in het teken van het duiken. Alle duiken in het systeem FAO gebeuren via de bij wijlen zeer smalle Trou Muret. Om toekomstig duiktransport te vergemakkelijken hebben we samen met Marc (SCF) enige passages breder gemaakt. We worden een dagje ouder en willen meer luxe hé ;-)

Dan snel naar huis om de voorspelde megafiles voor te zijn, en 't weekend is alweer voorbij.
Hoor ik niet alweer plannen om ook volgend weekend te gaan grotduiken? lees volgende week verder...

Geert

3 x is scheepsrecht in de Nou-Maulin

Geert kreeg samen met enkele Waalse vrienden zicht op een vervolg in de Nou-Moulin. Er was dus niet veel nodig om dat project op de dagorde te zetten van onze driedaagse die in het teken stond van de scouts. Bij gebrek aan bruut geweld kwamen we de eerste dag niet voorbij de versmalling. Daarachter lonkt nochtans een stijgend penetrabel vervolg. Ook op dag twee en drie werd geen tijd nog middelen gevonden om verder te kunnen breken. Ondertussen hebben we vernomen dat het werk geschied is maar het resultaat moet nog worden afgewacht.

Na de scoutsinitiatie stond dag drie opnieuw in teken van exploratie.
Dit keer met de bedoeling een onbekende sifon te duiken in de grot. De fantastisch mooie drukgang vervolgt z'n weg onder water om op 7m diepte horizontaal om te buigen. Daar kan nog 13m ver gekropen worden in NW richting tot op een diepte van 8,5m. De gang begint opnieuw te stijgen, maar rolkeien versperren de doorgang. Ons vermoeden gaat uit naar een hangende sifon, waarschijnlijk in verbinding met het 'lac' voorbij de Benitier. Er werd dan ook geen stroming waargenomen.

De toegang tot de sifon

De dag werd bol gewerkt met een duik in 'Les Duches', een overloop van de Fays. Bij een vorige duik raakte ik 8m diep. In 1965 werd gerapporteerd dat de sifon ongeveer 10m diep zou zijn en een 20 tal meter ver zou lopen. Het verste punt zou opnieuw stijgen maar werd te smal bevonden. Nu raakte ik 12m diep, maar door een totaal gebrek aan zicht en een te zwakke stroom richting uitgang lijkt me deze duik niet voor herhaling vatbaar. Daarbij komt nog dat de bodem bezaaid ligt met takken en zelfs bomen. Voorbij de ingangsversmalling heb je dus een haperparcours in vloeibaar slijk tot je vast komt te zitten tussen bodem en plafond. Liefhebbers?

Duikvoorbereiding

De waterstand in de Mortier is nog steeds erg laag. Onvoldoende om duikwerken te doen. Opnieuw werden de pertes vrij gemaakt.

Stijn

Topoweekend

Het wordt zo een traditie, en we zijn dan ook vorig weekend naar Rochefort getrokken. Aangezien we een distox hebben aangeschaft willen we dit 'speeltje' graag uitproberen, en dus hebben we er een topoweekendje van gemaakt.

Geert met nieuw speelgerief

Het eerste grotje op het programma is de Trou en Formation (TEF). Deze grot helemaal onderin de doline van de Fosse aux Ours, is wellicht de belangrijkste 'souffleur' in de streek van Rochefort. Deze grot ontstond in de jaren '60, en is daarna in de vergetelheid geraakt. Een topo bestaat niet, en niemand kan een goede beschrijving geven, misschien is de oorsprong zelfs een mijn? Onze voorgangers hebben er een tunnel gemaakt tussen de blokken, maar de condities zijn er zeer extreem. De ingang bestaat uit een woud van stutten, en verderop is alles van 'snotkwaliteit', bovendien waait er meestal een stormwind en de temperatuur was dit weekend 2,5°C. Dus ideaal om een verkoudheid op te doen. (ofwel voor een stage 'alpijns grotten' ;-) Tot zover de achtergrond.

TEF - 'voluit'

In de loop van de jaren zijn allerlei blokken zich beginnen verzetten, en de grot was eigenlijk niet meer toegankelijk (rem. ik zou dit geen grot noemen, maar eerder een ruimte tussen blokken). In een vorige sessie werd al een wegversperrend blok opgeruimd en nu zijn we voor de eerste keer tot achteraan geweest. Eigenlijk niet zoveel verder dan de vorige keer, want er is opnieuw een instorting die het onmogelijk maakt om nog verder te gaan. Uiteindelijk hebben we de topo afgesloten op een ontwikkeling van 31m, terwijl gezegd wordt dat de grot 50m lang zou zijn. Leuk dat we deze grot nu ook kunnen toevoegen aan de overzichtstopo van het 'ensemble' van grotten in de dolines (6) van de Thier de Falises.
Na dit polair avontuur zijn we nog wat kleine grotjes gaan verkennen en hebben we ook een beetje genoten van het zomerse weer.

Op zondag heeft Stijn een afspraak gemaakt om een grotje te bezoeken dat in een privé tuin ligt. Stijn kent de eigenaar, maar dat is een verhaal om eens tussen pot en pint te vertellen... Volgens de eigenaar is het minstens 30 jaar geleden dat er nog iemand in is geweest en er is geen topo van. Dus profiteren we van het bezoek om eens rond te neuzen en een topo te maken. Op twee plaatsen elimineren we een blokje, en hoera we vinden een nieuw en vrij mooi zaaltje. 

Mooie paddestoelachtige afzettingen moeten de naam geven aan dit zaaltje. Maar wellicht zit de 'clou' van deze grot niet op die plaats, maar wel op het diepste punt van de grot. De grot braakt in de winter een enorme ruikpluim uit. Ze ligt dan ook op het veronderstelde traject van de ondergrondse Lomme of Wamme rivier. Resultaat, een topo van een kleine 50 meter in een voornamelijk verticale grot, met onderin een eboulie en een geconcretioneerde vaste wand.

Hier is't...

Mmm.. toch smalletjes

In nog een ander grotje demonstreerde Stijn tenslotte eens z'n graafkwaliteiten, en maakte binnen de twee uur tijd van een kleine 'regard' een tunnel van 8 meter diep, proficiat! Spijtig dat er geen vervolg is, maar eigenlijk wisten we dit al, want het staat op de bestaande topo, maar een 'second opinion' kan toch geen kwaad hé.

Geert

Meten is weten

Enkele droge weken zijn voldoende geweest om zo vroeg in het jaar een duik toe te laten in het systeem FAO.
De speurtocht naar het gedeelte post sifon van de ondergrondse Lomme vordert niet als verhoopt. Onder het motto: "meten is weten" kwam opnieuw een heel team in beweging. Kris, Geert, Fabien, Jean-Luc, Marc, Steven en Stijn veranderden in geen tijd in moeilijk te onderscheiden slijkduivels. Er werd voor het eerst in neopreen gedoken, en de duikers lieten hun materiaal leveren. Weinig plooibaar en lichtelijk oververhit werden de sherpa's op de hielen gezeten door de duikers.
Na de levering van het duikmateriaal vormden zich drie subgroepjes: duikers, gravers en toeristen. 4 uur later kwamen die opnieuw samen om de ondertussen loodzware en onherkenbare spullen naar buiten te sleuren.
De opzet: het topograferen post-sifon en het maken van enkele filmbeelden zijn goed gelukt. Tegenvaller is misschien dat we verder stroomop opnieuw in een, op het eerste zicht, ondoordringbaar blokkenstort zijn terecht gekomen. Een shunt lijkt bijna noodzakelijk willen we die blokken beter kunnen bestuderen. Of die shunt er ooit komt en waar die zich zou kunnen bevinden is iets waar we hopelijk in de toekomst beter zicht op zullen krijgen.

Na de nachtrust volgt op zondag de afwas. Alle materiaal werd ontdaan van een dikke laag slijk.
Na een bezoek aan een klein grotje te Forrière zijn we nog wat verder gaan werken aan de FAO2. Buiten waait er een forse wind en we voelen deze tot binnen. De werken vorderen goed, maar we zijn nu aanbeland op een punt dat het blokkenstort bestaat uit 'kleinere eenheden'. Na enkele uren werk hebben we nu zicht op een kamikazewerkplaats, en we besluiten dat we dit project best laten voor wat het is.

Uiteindelijk passeren we ook nog de Trou en Formation, waar gewoonlijk een forse wind tussen de blokken waait, maar nu is het er door de juiste buitentemperatuur vrij kalm.

Eenmaal thuis wordt de topo ingevoerd, en het verdikt is; dat een droge toegang tot het gedeelte post-sifon mogelijk moet zijn. De onderwatertopo blijkt een verbazingwekkende nauwkeurigheid te hebben (reeds eerder gerealiseerd). Een dikke proficiat voor de duikers. Zonder in details te treden weten we nu zeker dat een verbinding tussen de galerij FAO-Champagne-amont en de ondergrondse lomme realiseerbaar is, en waar exact we deze moeten zoeken.

De spreuk :
"Met passen en meten wordt veel tijd versleten, maar wie het niet doet werkt niet goed"
mag duidelijk niet vergeten worden.

Steven aan de start-sifon

Paaszondag - werkdag

Door omstandigheden waren er velerlei wijzigingen in de planning voor paaszondag, maar uiteindelijk mocht de Gouffre au Mortier ons bezoek nog eens ontvangen. Hier wordt vooral ingezet op de duikactiviteiten, en Kevin mocht dan ook een plonsje doen in de stroomafwaardse sifon. Ter herinnering, hier zijn 2 sifons gedoken met einde in de sifon 2, waar er  onderwaterdesobstructiewerk is. Ondertussen zijn Stijn en Geert nog wat gaan graven aan de castratie. Dit is een never-ending-storry, een project van jaren. Er is ondertussen, een zeer slijkerige gang, uitgegraven over een 15-tal meter. We volgen er de wind...

Resultaat: in de sifon was weinig water, tussen sifon 1 en 2 werd een nieuw verdwijnpunt ontdekt, dat nader moet bekeken worden. De uitleg kan je volgen op dit filmpje.

Opmerking: Er zijn geen ondertitels, maar met het steeds groeiend aantal West-Vlaamse speleo's kan je best een taalbad nemen of direct gaan voor een cursus : http://nl.wikibooks.org/wiki/West-Vlaams  ;-)

Ondertussen in de castratie komen we op een punt dat de wind van boven blijkt te komen. Door de ligging van dit punt besluiten we dat de wind van buiten moet komen. Het uitgraven van deze tunnel heeft enorm veel mankracht gekost, maar we hebben deze keer besloten om er hier een punt achter zetten, er zijn andere plaatsen waar we ons nuttiger kunnen bezig houden.

Aangezien het, na de uitstap in de mortier, nog vroeg is besluiten we nog wat verder te gaan werken in de fao. Het nieuwe desobstructieproject ziet er goed uit, alles heel ruim en de wind op kop. Na een 4 tal uurtjes graven komen we echter op een plaats waar het vervolg akelig onstabiel is. Pfff die eboulies da's echt een sh.. om in te werken, in Roche-fort kan je precies geen sterke rots vinden. Resultaat: van hieruit is de rivier nog heel ver; te herbekijken.

't Is 6uur en in Rochefort schijnt nog steeds het zonnetje, dus maken we nog een wandelingetje tot aan de bron van Eprave. Het water is helder, dat wil zeggen dat er alweer kan gedoken worden in de FAO, maar da's voor binnenkort.

Geert

In de Gouffre au Mortier

Trou d'Haquin, siphon aval, na 23 jaar herdoken

Uit de snelle reactie op vorig bericht bleek dat ik niet de enige was die met het idee speelde om de sifon te herzien. Nico Hecq bleek reeds een afspraak te hebben en wij hebben hem met graagte geholpen. Nico was diegene die 23 jaar na Serge Cuvelier de situatie mocht herinspecteren.

Na de duik hebben we begrepen dat de sifon te smal is bevonden en dat het vorige eindpunt maar net overschreden werd.

Enkele dagen later lezen we tot onze grote verbazing dat Nico de sifon gepasseerd was en gestopt is aan een waterval....

Hebben wij elkaar niet goed begrepen? Speelde hij toneel? Is dit een grap misschien?

We moeten toegeven dat we allemaal op ons figuurlijk 'paard' zaten, tot we beseften wanneer het bericht gepost werd, en onze eurocent viel, en niet veel later kwam de bevestiging van Nico. Jawel, met onze twee voeten in deze 1 aprilgrap gelopen!

Deelnemers van de dag: Marc, Olivier, Benoit, Nico D, Steven, Ivan (jarige en initiant), Stijn, Kevin en duiker/grapjas: Nico!

Stijn

Voor meer details zie:
http://nicospeleo.blogspot.com/2012/04/haquin-ca-fait-du-bien.html