maandag 21 maart 2022

O2 OK?!

Tijdens de vorige trip in de Croisiers hebben we de lang verwachte samenvloeiing van de twee rivieren gevonden. Maar de klap op de vuurpijl was misschien wel de verbinding doorheen de S2. Met deze duikverbinding is de portage van spullen meteen van code lastig naar haalbaar gezakt.

De Vesdre is ondertussen in debiet afgenomen, en heeft ook weer een gezondere kleur gekregen. Op dit eigenste moment is men met zwaar materiaal de oevers en de bedding verder aan het proper maken. Minder debiet betekent voor ons dat de barrages opnieuw noodzakelijk zijn om de eerste sifon tot aan het blokkenstort drijvend af te leggen. 

De opdracht: de topo van de S2 en S3, en de exploratie van het vervolg.

De S2 is 91m lang, maar onderbroken door 4 klokken. In de eerste klok had ik bij de initiële verkenning het idee om m’n ontspanner uit de mond te nemen en boven water te ademen. De klok leek op het eerste zicht voldoende groot. Ik werd direct bevangen door het zwaar worden van m’n lichaam! Ik had gelukkig onmiddellijk de reflex om m’n ontspanner terug in m’n mond te steken, en te bekomen van het incident. 

Om dergelijke zaken in de toekomst te vermijden  heeft Cascade geïnvesteerd in een zuurstofmeter. Samen met een CO2 meter, gebouwd door Geert, zullen we in de toekomst een beter beeld krijgen van de luchtkwaliteit post sifon. De tot nog toe gemeten CO2 waarden in het systeem waren alvast binnen de aanvaardbare grens. Zowel aan de kant van Croisiers, als aan die van Bellevaux. 

Huidige metingen:

- De zuurstofmeter gaf 18,5% aan tussen S1 en S2 in de grote Salles des Castors, of de blokkenzaal. 

- En hou je vast, in de eerste klok van de S2 zit namelijk maar 4,7% zuurstof!! Dat verklaart veel.

De wettelijke ondergrens voor het werken in besloten ruimtes is 18%. We moeten dus waakzaam zijn voor signalen als: hoofdpijn, misselijkheid, duizeligheid, versnelde ademhaling, angst, enz. Onder de 10% heb je snel te maken met syncope, bewusteloosheid en de dood tot gevolg!

zuurstofmeting (17,6%)

Het ganse traject van de S2+S3 tot aan de S4 heb ik op papier gezet, 128m in totaal. 

Ook de nieuw geëxploreerde S3bis rivier, richting Bellevaux werd verkend, deze sifon is 60m lang, en is daarmee nu de langste sifon van het systeem. In vergelijking met de andere sifons, is deze tak ruimer van omvang, maar wel kouder en troebeler, we gaan van 14°C naar 11°C, grottemperatuur dus. De eerste dril na het afbinden van de lijn: zuurstof meten! 17, 6 % Dat moet haalbaar zijn. Dan Randy op de hoogte brengen, en daarna al topograferend terug. Uiteindelijk bleek de post sifon minder groot dan verwacht. 

Al snel volgt een nieuwe sifon, de S4bis. Na een korte pauze met twee op het enige strand daar, volgt het opmeten van de inter-sifon, en het nemen van een foto. Daarmee is alle apparatuur gebruikt, meegebracht in de drytube die gelukkig droog bleef. De ledematen hebben ondertussen weer voldoende warm, en er is nog materieel om de nieuwe sifon te proberen. Na 40m in de S4b kom ik weer boven water, en zie gemakkelijk 10m ver in een gang. Het vervolg, maar vooral ook de luchtkwaliteit zullen we een volgende keer meten!

strand tussen S3b en S4b

Wil je deze grot zelf gaan verkennen, dan stel ik voor nog even te wachten. We zouden graag eerst het onderzoek afronden. Daarna volgt uiteraard een publicatie met de nodige topo’s, want weet dat dit een grot is met een handleiding. Zo zijn er mogelijks ongewenste gasten, aanpassingen nodig aan het waterniveau in de zomer, niet adembare klokken, lastige buren,….

Balans van de dag: 140m première en veel meer topodata, Geert zal weer blij zijn...

De filmmontage door Randy  FILM.

S.

zaterdag 19 maart 2022

Terug naar de Fosse Sinsin

Voor het eerst sinds lang trokken we zondag 13 maart opnieuw naar de Fosse Sinsin. Deze grot op het Massief van Boine in Han-sur-Lesse ligt tussen de Réseau Sud en de Grotte de Père Noël en biedt dus heel wat potentieel. Ze is niet uitgespoeld door stromend water, maar is gevormd door tektonische krachten. Twee rotslagen zijn er als het ware uit elkaar gescheurd. Het gevolg is dat dit niet de meest stabiele grot is. Zo proberen we momenteel op -25 meter diepte de tocht te volgen in een blokkenstort. Eenvoudig is het niet en dat heeft de voorbije jaren gevreten aan onze motivatie. We waren dan ook bijzonder blij toen Marcel Dikstra en Jos Burgers van de Cave Survey Group van Speleo Nederland aanboden om mee te helpen met de exploratie. Hun meest recente project om de Grotte du Pré au Tonneau te topograferen is afgewerkt en de groep zocht een nieuwe uitdaging in de buurt van Rochefort. Met vier personen (Jos, Marcel, Christel Vandenberghe en Kris Carlier) daalden we daarom nog eens de Fosse Sinsin af.

Na zijn laatste bezoek had Stijn Schaballie op -25 meter diepte een mooi kamertje tussen de blokken achtergelaten. De rechterkant lijkt een vaste wand; de linkerkant is een twijfelachtige muur van losse stenen en klei. Het plafond wordt gevormd door een rotsblok ter grootte van een wasmachine, die gestut wordt door een stenen pijler. Stijn had die pijler bij zijn laatste bezoek verstevigd met wat cement. Het vervolg lijkt een donker gaatje recht vooruit. Jammer genoeg voelen we er geen tocht. Als Kris in de richting van het vermeende vervolg begint te graven, verschijnt in de bodem plots een gaatje waar wel tocht uit komt. Het gaatje laat zich bovendien vlug uitgraven en al gauw ontstaat in de bodem een trechter.

We zien echter een gevaar opdoemen. We gingen er van uit dat de stenen pijler die het loodzware rotsblok in het plafond draagt zelf stevig gefundeerd is. Maar de hele janboel rust gewoon op losse brol. Onze graafwerken hebben de stenen pijler al een stuk ondergraven. Hoe dieper we graven, hoe onstabieler alles opnieuw zal worden. Met z'n vieren nemen we de tijd om de situatie te evalueren, maar voorlopig zien we geen oplossing. Omdat het al wat later in de namiddag wordt, besluiten we weer naar buiten te gaan. Dit probleem moeten we even laten bezinken. Tijd brengt raad.

Kris.