Op 19 januari trokken Stijn en ik (Seppe) naar de Perte des Mazurettes (hierna PDM) in Signy d’Abbaye, net over de grens in Frankrijk. Het doel was te werken aan een mogelijke verbinding tussen de Petit Gouffre des Mazurettes (hierna PGDM) en het Réseau Ensemble van de PDM. Om zo, na vele jaren, het systeem opnieuw toegankelijk te maken. Zoals ook beschreven in het vorige verslag. Voor mij was dit een eerste kennismaking met zowel de streek als het systeem.
Topografeerwerk aan de oppervlakte
We begonnen de dag met topografeerwerk aan de oppervlakte. Het doel is de positie van een blaasgat in de PGDM te kunnen bepalen ten opzichte van de PDM. Vanuit de ingang van de PDM werkten we richting een graafproject van Cascade in een nabijgelegen doline, met als eindpunt van de toposessie de PGDM.
 |
| Portage |
Met vier kitzakken desobmateriaal daalden we af en topografeerden we het grotje. De overgang van de vrieskou buiten naar de warme temperatuur binnen in de grot deed deugd, het moest niet veel langer duren. Onderaan de ingangsput (P6) verzamelden we wat afval dat we later mee naar buiten namen. Het blijft ons verbazen hoe sommige mensen dolines verwarren met een containerpark.
 |
| PDGM ingang |
 |
| Onderaan P6 |
 |
| Topo |
Desobstructie blaasgat Petit Gouffre des Mazurettes
Op het diepste punt van de grot zit er een blaasgat, een smalle spleet van 15x50cm, waar duidelijk tocht uitkomt. Verderop, in een klein zaaltje met een mooie schouw, merkten we een tweede blaasgat op, met vergelijkbare afmetingen. Aanvankelijk hadden we niet door dat hier ook tocht uit kwam.
 |
| Diaclase boven R2 |
 |
| Desob |
We begonnen met het verbreden van de spleet. De kalksteen in onze chantier is van een sedimentair karakter, beige en grijs van kleur, en voelt broos aan – bijna als chape, maar toch wat sterker. De constante luchttoevoer uit het tweede blaasgat garandeerde een veilige werkomgeving. Toch bleven we voorzichtig en maten we regelmatig de luchtkwaliteit met onze multigasmeter, waarvan het vrouwelijke stemmetje inmiddels als een vaste exploratiepartner aanvoelt, wat zouden we doen zonder haar? We maakten 1,8 tot 2 meter progressie, al werd het werk steeds moeilijker door de smalle tunnel. Na enkele uren besloten we dat het mooi geweest is en stoppen we ermee, we hebben nog een tweede objectief die dag.
Inspectie van het zinkgat in de Perte des Mazurettes
Het toegangsluik onderin het zinkgat beneden in de PDM (zie vorige verslag) zou geopend moeten worden om de opgehoopte modderlaag natuurlijk te laten wegspoelen. We daalden af in de mooie ruimte put van de PDM. Onze ‘landing’ onderaan de put veroorzaakte een kleine aardverschuiving; een aantal kubieke meters slijk en stenen zakten aan een relatief snel tempo verder naar beneden, wat zowel fascinerend als intimiderend was.
Na enige twijfel besloot ik de modderlaag boven het luik te betreden, hoewel ik geen neopreen droeg en het al behoorlijk koud had. Stijn equipeerde een speleotouw boven het luik, zodat een exit-scenario uit het drijfzand verzekerd werd. Ik waagde me naar het luik en rijk met mijn arm naar beneden in de modder, maar kan het luik niet voelen, mijn arm zit tot aan mijn nek in het slijk, dat is meer dan een meter! Dit was gekkenwerk. Ik rukte mezelf los uit het slijk en besloot het erbij te laten.
We sluiten de dag af met een ijskoude spoelsessie in de lavandière in het dorpje. Dit is modder van de ergste soort.
Topografie
Thuis ging ik aan de slag met de gemaakte topopunten. Een ideaal grotje om wat ervaring op te doen met de topo-software. De komende dagen communiceren Geert, Stijn en ik dagelijks over de materie van het topografiewerk. Met wat goede tips lukt het wel. Ik koppel de net gemaakte topo van de PGDM aan de PDM, pas de juiste UTM rotatie en declinatie toe en kan, onder voorbehoud van de correctheid van de bestaande topo, vaststellen dat onze desobwerken op 6 horizontale en 3 verticale meters van het Reseau Ensembe zitten! Hier zit potentieel in, we moeten snel terug.
 |
| Topo PGDM (DRAFT) |
Seppe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten