Clubweekend te Rochefort

Zaterdag is Cascade neergestreken in Rochefort en dit maal in groten getale.
Er stond een gidsing door de Fosse aux Ours op het programma, voor de leden van de eigen club. Zo was het voor Rien de eerste keer dat hij de grot bezocht. Geert heeft Rien een persoonlijke rondleiding gegeven in de FAO.

Maar er was ook wat explo voorzien; om de Fosse aux Ours niet bij naam te noemen. Sinds enkele maanden zijn we een droge weg richting de ondergrondse Lomme aan het zoeken, maar dat blijkt moeilijker dan gedacht. De ontdekking van de Salle 2000 leverde voorlopig nog geen duidelijk vervolg op, en dus proberen we andere plaatsen. Zo trokken Stijn en Kris zaterdag voor de tweede keer naar een ander gat in de buurt, om via een totaal nieuwe ingang de rivier proberen te bereiken. Veel hoeft men zich hier nog niet van voor te stellen. Zo hebben we in deze 'grot' zelfs nog gsm-ontvangst ! Best een vreemde ervaring om in een grot plots een telefoon en een sms te ontvangen... De explowerken leverden zaterdag vier nieuwe meters op, waarvan de helft eigenlijk zelf gemaakt. Waar het vroeger erg krap was kan nu worden recht gestaan. Grote vraag is of alles nog altijd even stabiel zal blijven in het blokkenparadijs. Weinig spectaculairs dus, maar er blaast dermate veel wind dat we hier wellicht nog zullen terugkeren.

De nacht werd voor het eerst op wandelafstand van de grot doorgebracht in de gite van Rochefort.

Op zondag zijn Geert, Stijn en Eva naar de Trou d’Haquin geweest. Kwestie van de roots niet te vergeten. Naast het klassieke deel bezochten we het ‘nouveau’ réseau 71. Dat laatste werd door ons erg gesmaakt en vraagt om een herhaling. De gevaarlijke voute liet ons in het verleden nooit passeren. Pluim voor Bibiche die een veilig alternatief creëerde.

Kris, Stijn, Geert

Wat een merkwaardige rotsboog.....

De boog kan niet altijd gespannen staan

Weinig nieuws, maar toch een klein verslagje van vorige zaterdag.

De stenen vroren nog steeds uit de grond en sommige holen en grotten spuwden nog steeds hun warmte uit. Dezer dagen gemakkelijk te herkennen aan de aangevroren damp boven de ingang. Naast de Trou Poubelle trok ook de Grotte de Mille-Pattes onze aandacht. MP is een oude werf van ons, en die hadden we nog niet gezien in deze omstandigheden. Eigenlijk hebben we gewoon een uitvlucht gezocht om niet naar de Champagne te moeten voor een dag lang labeur. En een prachtig winterlandschap ruilen voor blokken en slijk leek ons geen optie.

Om een exacte meeting te garanderen met een traçage-kleurproef binnenkort werd een capteur voor één dag in de bron van Eprave geplaatst. Het idee hierachter is om na te gaan of er geen ‘stoorzenders’ in het water zitten.

Zweten hadden we nog niet gedaan, en dus trokken we naar de FAO. Een nieuwe gang schept mogelijkheden om er eens stevig in te vliegen. Een piepkleine opening werd in mum van tijd herschapen tot een ruimte waarin je nu een koprol kan maken. De reden van dat enthousiasme zijn twee vertrekken waar telkens enkele meter penetrabel vervolg te zien is. De wind spreekt boekdelen. Voorzichtig beginnen we weeral te dromen...

Stijn

Rochefort - 13°

Dit is geen nieuw type patersbier maar de temperatuur te Rochefort op zaterdagochtend. Ideaal dus om een blaasgatentocht te doen.
Eerst werd even gekeken in de doline boven de Muret naar mogelijke smeltplekken, en daarna een bezoekje gebracht aan de dolines van de FAO en de Challes. Leerrijk, want de wind gaat niet altijd in of uit de gaten die je zou verwachten. Aan de Trou en Formation (TEF) is zoals altijd veel wind, en deze keer naar binnen, want het is een onderingang. Het is hier dat onze voorgangers 10-tallen jaren terug een tunnel bouwden om de wind te volgen - resultaat NUL.
Eén blaasgat trekt onze speciale aandacht en er worden enkele stenen verlegd, interessant, maar opnieuw in een éboulie,...
Nabij de ingang van de FAO overal rookpluimen en vorming van mooie ijskristallen.
Dan naar binnen in de FAO en verder gaan werken nabij de champagne amont. Ook bij 'normale' buitentemperaturen is hier wind, en deze keer waait er een goede bries door de gangen. We werken hier op de scheiding van vaste rots en éboulie (alweer) en we zitten nog een 10-tal meter boven de rivier post sifon. We hebben er een goed gevoel bij, maar er is duidelijk nog heel wat werk aan de winkel om hier door te breken.
Na uren slavenarbeid vinden we dat het genoeg was voor vandaag, en we sluiten af met zicht op een vervolg in de goede richting. Hoop doet leven...


Voor de goede verstandhouding, Rochefort bestaat dus in 6,8 en 10°, maar dat weet natuurlijk elke speleoloog.☺

G.

 

Noch Frans, noch Nederlands verstaat de taal van de grot...

Deelnemers: Marc Legros, Stijn
Voor Marc was het alweer een tijdje geleden dat hij in de FAO was. Het leek me geen slecht idee om eens zijn mening te vragen over de werkplaatsen. Marc, in combinatie met een eerste ijsdag had een goed recept kunnen zijn voor een zoektocht naar de rivier. Helaas, moest ook hij vaststellen dat de 'chantiers' en alles in de buurt daarvan niet evident is. Details ga ik niet brengen. Meest interessante, maar ook minst betrouwbare plek bleek het blokkenstort in de Champagne amont te zijn, daar waar we tijdens de laatste sessie onze pijlen op gericht hebben. Om verder een vruchtbaar jaar te kunnen brengen werden verschillende plannen besproken. We hopen deze zomer o.a. een kleurproef te organiseren van zowel de Lomme als de Wamme, in samenwerking met de hydrologen.

S.

In de Salle2000

De grotduikbacterie ☺

Enkele vrienden zijn gebeten door de grotduikbacterie. Dat ze goed besmet zijn bleek nogmaals tijdens een omzwerving. Elke mogelijke aanwijzing op een groeve in de vallei werd onderzocht. Een groeve is natuurlijk niet genoeg, liefst zien we die dan nog tot de rand gevuld met glashelder water.

Bij enkele oude leisteenexploitaties bleek dat het geval te zijn. Eens bij het watervlak is het gissen wat er onder water verborgen zit. Verkennen van het onderwatergedeelte was dan ook de reden van ons bezoek.

Om de beurt werd er her en der te water gegaan. Jammer genoeg bleek geen enkele groeve groot genoeg om nog eens terug te komen. De eeuwige zoektocht, die meestal start voor een kaart of met enkele tips van broodnodige contacten is nog geen garantie voor een prettige duik. Dat heeft ons natuurlijk niet belet om te genieten van een zonnige dag in een heerlijke vallei.

Bij deze een oproep aan alle grotduikers, ongeacht welke club of strekking: laat ons samenwerken en info en contacten delen. We kunnen er allemaal wel bij varen.  Hoe kunnen we bijvoorbeeld onze hobby en vooral de erg gevoelige locaties veilig stellen.

Stijn

Lomme in Crue

Zaterdag 7 januari 2012

Nou-Maulin in crue

Ja, we hebben de ondergrondse rivier gevonden waar we nu al enkele maanden naar op zoek zijn. Alleen, niet in de vorm die we gehoopt hadden. Door het aanhoudende slechte weer van de voorbije dagen stond de Lomme in een zware crue. De Nou-Maulin was veranderd in een meer, en het bos tussen de Trou Muret en de Grotte de Thiers de Falise stond volledig blank. Bijzonder spectaculair was de Trou Muret, waar het water met een indrukwekkend debiet naar buiten spoot.

Trou Muret

Al dat watergeweld had ook zijn gevolgen voor de FAO. In de Réseau Champagne merkten we tot onze verrassing dat het water tot 40 cm onder de rand van de Leeuwenkuil stond. Na de megacrue van vorig jaar hadden we al kunnen afleiden dat de put opnieuw onder water kan komen, maar tot op heden hadden we hier nog nooit met eigen ogen water in zien staan. De Leeuwenkuil is een opvallende put van zo’n anderhalve meter diameter en diepte in de voor de rest biljarteffen Réseau Champagne. De verklaring voor deze anomalie kennen we sinds Stijn enkele maanden geleden de (vermoedelijke) ondergrondse Lomme ontdekte. In de droge galerijen post-sifon zag Stijn enkele hoge cheminées. Volgens de topo komt de top van een van deze cheminées in de bodem van de Leeuwenkuil uit. Nu er water in stond, is ons vermoeden nog gesterkt. Met een crue die het water 15,5 meter opstuwde, hebben we dus wellicht het water van de ondergrondse Lomme gezien, maar slechts in de vorm van insijpelingswater…

Leeuwenkuil

De bedoeling was om verder te werken in de uiterst smalle kruipgangen van de Serpente, op zoek naar de top van het hoge blokkenstort dat Stijn bij zijn verkenningen post-sifon zag. De hoge waterstand in de Réseau Champagne speelde ons ook hier echter parten. De crue had de toegang tot onze werf zo goed als afgesloten. Een speleoloog laat zich hier echter niet door tegenhouden. Al lange tijd kennen we in de Champagne Amont een blaasgat tussen de blokken. Ondanks de hoge waterstand stond er nog altijd tocht. Met zijn drieën (Stijn, Christel en Kris) besloten we deze plaats aan te vallen. Enkele uren kap- en breekwerk leverden ons vier meter passage tussen de blokken op, met zicht op verder opkuiswerk. Een doorbraak zal hier niet voor morgen zijn, maar zo naïef waren we nu ook weer niet om dat te denken.

Alles samen waren we acht uur onder de grond. Onze goesting om bij de ondergrondse Lomme te geraken, wordt er alleen maar groter op.

Kris

Knutselproject vleermuisdetector

Voor wie het aandurft om een stukje elektronica in mekaar te steken staat in het novembernummer 11/2011 van elektor (het meest bekende hobby elektronicablad) een vleermuisdetector. De elektronica zet het ultrasone geluid van een (jagende) vleermuis om in een hoorbaar signaal.

Een vleermuis produceert, afhankelijk van het type een pulserend signaal van tussen de 20 en 120kHz, met een maximum rond de 40kHz. Een vleermuisdetector zet zo een signaal om naar een audio signaal in een, voor ons, hoorbare frequentie onder de 5kHz. Er zijn eigenlijk twee detectieprincipes: ofwel wordt het signaal elektronisch gedeeld, ofwel wordt het signaal omlaag getransformeerd en behoudt het z'n volle inhoud (toon en volume). Deze detector maakt gebruik van de eerste techniek, en deelt het ontvangen 40kHz signaal door 16. Het vleermuissignaal is dan hoorbaar als pulsen van 2...3kHz. Volumeverschillen zijn in dit geval niet meer te horen, maar deze detector is wel bijzonder gevoelig, zodat de pulsen van vleermuizen kunnen waargenomen worden op grote afstand. Ik heb nog geen  praktische ervaring met de detector, maar de tekst spreekt van waarneming op 30m afstand in de open lucht.

Voor wie het zelf wil bouwen kan ik aanraden om niet te lang te wachten met de aankoop van het printplaatje zie:
http://www.elektor.nl/products/pcbs/pcbs-in-stock/110550-1-simple-bat-detector.1971848.lynkx

De componenten kan je allemaal vinden bij de elektronicashop om de hoek, ofwel via postorder bv. bij de firma conrad. Het is daar wel even zoeken om de juiste componenten terug te vinden.
www.conrad.be

Alle componenten

Het geheel is zo gemaakt dat het volledig past in een plastic afvoerbuisje van 33..35mm, dus ideaal om mee te nemen in de grotten.

Het geheel na assemblage

Nog een opmerking omtrent de gebruikte microfoon. Het ontwerp maakt gebruik van een ultrasoondetector (zoals die gebruikt werden in de eerste afstandsbedieningen en ook in goedkope afstandsmeters). De sensor heeft een maximale gevoeligheid rond de 40kHz, een perfecte frequentie om vleermuizen te detecteren, alhoewel er vleermuizen zijn die het meeste 'kabaal' produceren buiten deze frequentieband.
Ik testte 3 types US detectors, en er was een duidelijk verschil in gevoeligheid. In volgorde van gevoeligheid van links naar rechts op de foto:
- de open metalen sensor is de beste
- ietsje minder maar ook heel goed, een open plastic type
- de minst gevoelige is een gesloten metalen type.

Nu het geheel nog inbouwen en in de praktijk testen. Zodra ik een audio-opname heb zal ik die publiceren.

Verder lezen bv. op:
http://www.vleermuis.net/
http://www.vleermuizen.be/    

 G.